Anteriormente foi profesor en Iralabarri, na ikastola clandestina que se atopaba no convento dos Franciscanos. Tras a denuncia dun inspector de educación, foi clausurado en 1959 e impúxoselle aos participantes unha importante multa pecuniaria. Estibalitz, por exemplo, tivo que pagar 10.000 pesetas e estivo varios días detido. Ademais, o seu irmán Sabino contounos que a policía lles picou o teléfono da súa casa.

Como se dixo, Gereño Agirre comezou a dar clases na casa de Lehendakari en 1964, cando aínda non tiña o título de mestra. Foi un perito comercial e posteriormente realizou estudos de maxisterio. As familias de Azaola e Gereño sempre estiveron traballando na consolidación e difusión da cultura vasca, polo que decidiron pór en marcha o proxecto da ikastola en casa.

Ao final do curso recibiuse a visita da Inspección de Educación, que solicitou a regularización legal. Como consecuencia diso, durante ese mesmo verán, profesores e pais da familia puxéronse a buscar un local. O terceiro curso comezou nun pequeno local cedido pola parroquia de San Pedro e Estibalitz foi a única andereño e xestora.

Estibalitz Agirre na casa de Lehendakaritza

Aos poucos, cada vez máis alumnos e profesores uníronse ao proxecto. En 1968 púxose en marcha a escola infantil e, a petición da Asemblea de Pais, nomeouse Director de Pedagoxía Gereño. Ao mesmo tempo, un grupo de pais e nais crearon unha gardaría nun local cedido pola parroquia dos Pasionistas (San Felicisimo).

Para levar a cabo a legalización, retomáronse os contactos coa Inspección Educativa, xa que se perdeu a documentación presentada anteriormente. A Ikastola de Deusto iniciou o curso académico de 1969 con 150 alumnos. A gardaría quedou en San Pedro a cargo da Señorita Abaitua e en San Felicísimo constituíronse cinco aulas cos profesores Ozamiz, Jaio, Castresana, Beaskoetxea e Gerrikabeitia. Estibalitz non se moveu con eles a San Felicisimo, xa que tomou a decisión de coidar aos seus pais e deu por terminada o seu labor de señorita.

Así pasaron varios anos, mentres buscaban outro edificio. Puxéronse en contacto co Concello e tras estudar varias vías, en setembro de 1986 trasladáronse ao edificio actual. Pero o camiño non foi fácil. Hai que ter en conta que o Concello tivo que comprar os terreos e edificios, entregalos ao Goberno Vasco, e este último construír un novo centro.As institucións públicas non valoraron positivamente a posta a disposición dunha entidade “privada” destes locais, pero finalmente aceptárona porque se tramitou a lei de acceso das ikastolas á rede pública e a Ikastola de Deusto manifestou a súa vontade de entrar na mesma.

Así, tras cinco anos de contacto coas institucións e superar diversas dificultades, en setembro de 1986 a Ikastola de Deusto trasládase ao edificio actual, nunha zona da fábrica remodelada Beltrán e Casado, S.A. En 1933 tivo a oportunidade de ingresar na rede pública e desde entón a Ikastola de Deusto é unha escola pública. Todo iso grazas, entre outras cousas, ao gran de Estibalitz.