A concentración, convocada por Stop Desafiuzamentos, tivo lugar este xoves fronte ao quiosco do Boulevard. No mesmo, denunciaron que se están multiplicando os contratos temporais para o aluguer das vivendas habituais, a pesar de que estes sexan "ilegais". Xunto aos membros da plataforma acudiron representantes de Elkarrekin Podemos, EH Bildu, Ezker Anitza, Cáritas de Larratxo, Satorralaia e Steilas, así como dúas persoas afectadas: Gina e Pilar. Do mesmo xeito que Fernando, que non acudiu á comparecencia, teñen un contrato temporal de aluguer, e ao termo dos mesmos terán que facer fronte á mesma situación, aínda que estean noutros momentos.

Gina vive co seu marido, a súa filla, o seu xenro e a súa sobriña nun piso da Parte Vella. O segundo contrato, de 11 meses consecutivos, pechouse o 30 de outubro. O arrendador interpuxo unha demanda de desafiuzamento e o avogado de Gina presentou alegacións ao considerar que a situación se atopaba fóra da lei. Alcanzaron un acordo xudicial para que este contrato temporal convértase nun contrato legal de cinco anos para a empresa. Fernando, de 73 anos, que non acudiu á rolda de prensa, paga 300 euros por unha habitación na Parte Vella. Está á espera do xuízo, pero espera que o resultado das alegacións do seu avogado sexa o mesmo que o de Gina. Pola súa banda, Pilar vive en Errenteria cos seus dous fillos e paga 815 euros. O 30 de maio finaliza o contrato de aluguer de seis meses para o que foi contratada. Errenteria é unha zona de alta tensión e desde o 31 de xaneiro acolleuse á Lei de Vivenda para pedir unha prórroga automática de tres anos. “Todos os contratos que finalicen a partir do 31 de xaneiro poderán solicitar unha prórroga de tres anos. Así o fixemos enviando un burofax ao seu caseiro”, explica Rosa García, membro da plataforma.

“Os contratos temporais teñen que determinar o seu obxectivo: o traslado forzado polos traballos ou estudos, porque estás a facer uns traballos en casa… Non se poden utilizar para vivenda habitual. A eles correspóndelles a Lei de Aluguer Urbano. Por iso son leis fraudulentas e ilegais”. Neste tres casos, trátase dunha vivenda habitual, na que están empadroados e que continúan pagando a renda.

Ante o precedente de Gina, espérase que no resto dos casos a tendencia sexa a mesma. Por iso, aproveitaron a comparecencia para alertar e dar a coñecer que os inquilinos que están obrigados a subscribir contratos temporais en vivendas habituais son “fraudulentos” e “teñen ferramentas para converter eses contratos que non están regulados pola lei de Aluguer Urbano e a Lei de Vivenda en contratos quinquenais, si trátase dun pequeno propietario, ou de sete anos, si trátase dun gran propietario”.

Segundo denunciaron, nas webs inmobiliarias están a promoverse contratos de aluguer temporais e os propietarios particulares tamén seguen ese camiño sen saber si son ilegais ou non o son. García cualificou de “burla”, xa que este tipo de contratos permítenlles subir o prezo do aluguer cada vez que asinan un novo. Os alugueres regulados, pola contra, garanten manter o mesmo prezo en cinco ou sete anos, incrementando unicamente a actualización do IPC.

Ademais, advertiu aos propietarios de que perderán nos tribunais e terán que asumir o pago das costas. En lugar de seguir a dinámica dos fondos de investimento e dos grandes propietarios, propúxolles apostar polo programa Bizigune do Goberno Vasco para acabar con este “drama social”.