Mirari Ulibarri
Blog honen bitartez azaldu nahiko nituzke eguneroko gatazkak, baina ez kazetaritza arruntak azaltzen dituen modu berdinean, baizik eta, poesiaren indarrez isla daitezkeen bulkaden zentzuan. Beste hitzekin, politikaz, soziologiaz, amodioaz, kirolaz edota edozein gauzaz aritu naiteke eleak erabiliz, modu honetan, egunerokotasuna hitzen kartografien bitartez distiratuz.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
Artxiboak
- 2020(e)ko urria
- 2020(e)ko ekaina
- 2020(e)ko martxoa
- 2020(e)ko otsaila
- 2020(e)ko urtarrila
- 2019(e)ko abendua
- 2019(e)ko urria
- 2018(e)ko abendua
- 2018(e)ko urria
- 2018(e)ko uztaila
- 2018(e)ko apirila
- 2018(e)ko martxoa
- 2018(e)ko otsaila
- 2018(e)ko urtarrila
- 2017(e)ko azaroa
- 2017(e)ko urria
- 2017(e)ko iraila
- 2017(e)ko abuztua
- 2017(e)ko uztaila
Berriro ere, agur.
Atalak: Bizitza, Poesia, Uda
Eta bat-batean,
nahigabean,
udari azkeneko pasarteak geratzen zaizkiola
ohartu zara.
Eta bat-batean,
nahigabean,
hilabete hauetan egindakoa
etorri zaizu burura.
Mendira joan zinen egun hura,
txosnetan gertatutako beste hura,
eta nola ez,
udako gau luze horietan edan ez duzun ura …
Badakizu,
betiko kontuak.
urtero lez,
berregiten diren horiek.
Eta bat-batean,
nahigabean,
Ken Zazpiri keinu eginez,
“hotzikarak gerturatu nau zugana”.
Noiz? Eta irailean
Non? Eta nire barnean.
Badirudi,
nire eskuizkributan izendatutako trantsizio uda,
bukatzen ari dela.
Badirudi,
beste behin ere, Euskal Herriari,
agur esan behar diotela.
(Haiek nire sakoneko sentimenduek,
Haiek nire gela iluneko lekutxoek.)