M. Olugbala
Erreka ondotik egiten den paseo baten antza du. ume baten ilusioa basoko sastraken artean. Euriaren soinua hostoen artean. Isolaturik norbaitek zer edo zer idatzi eta izkutatzen du, ingurukoek moldatu ez dezaten. Idazle isolatu batek zer edo zer idazten du eta konpartitzea erabakitzen du, ingurukoek moldatu dezaten.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
Artxiboak
- 2019(e)ko otsaila
- 2018(e)ko abendua
- 2018(e)ko uztaila
- 2018(e)ko martxoa
- 2018(e)ko otsaila
- 2018(e)ko urtarrila
- 2017(e)ko abuztua
- 2017(e)ko uztaila
- 2017(e)ko ekaina
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko iraila
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko uztaila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko iraila
- 2015(e)ko abuztua
ANTZERKIAK
Atalak: Sailkatu gabea
Gutxitan hitzegiten dugu argi,
beti gaudelako eszenatoki aurrean
(antzezlanean)
Lurra gogortu egiten da goldatu ezean…
Gizaki argalak
gosez eraikiak
beldurrak, iragan ahaztuak.
Begiratu ezazu segundu batez
oihal gorri handien atzean,
bada bizitza itzalean.
Gorriz erabakiak,
haizea
oihal atzean,
hemen gaude eta ez gera,
eta lanean gabiltza.
…
ume langileak
eta bideak gurutzatuz
joan etorriak.
Koreografiak.
Hierarkiak
agintari krudel edo alferrak,
panpinak.
Omentzen ditugu harriak,
Noski,
inoiz ez hezur hautsiak.
egurrezko hezurrek
oraingoz,
ez baidute irauten.
Ez gara partaide, ez gara aske.
antzezlanetan ez daude
begirada garbiak,
ez dira errealidadez bustiak.