M. Olugbala
Erreka ondotik egiten den paseo baten antza du. ume baten ilusioa basoko sastraken artean. Euriaren soinua hostoen artean. Isolaturik norbaitek zer edo zer idatzi eta izkutatzen du, ingurukoek moldatu ez dezaten. Idazle isolatu batek zer edo zer idazten du eta konpartitzea erabakitzen du, ingurukoek moldatu dezaten.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
Artxiboak
- 2019(e)ko otsaila
- 2018(e)ko abendua
- 2018(e)ko uztaila
- 2018(e)ko martxoa
- 2018(e)ko otsaila
- 2018(e)ko urtarrila
- 2017(e)ko abuztua
- 2017(e)ko uztaila
- 2017(e)ko ekaina
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko iraila
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko uztaila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko iraila
- 2015(e)ko abuztua
“GUTXIREKIN POZTEN GARA”
Atalak: Sailkatu gabea
esan zion izarrak
begira zuen gazteari
begietan baizuen irribarrea
“Jada lagunak gara ez al zinen akordatzen”
erantzun zion gazteak,
azkeneko aldiz ikusi zuen
aldia gogoratzen saiatzen zen bitartean.
“Asko datoz nigana
izarren atzera joateko kapaz diren horietako bat ere
zu zara, beste norbaiten aurrean ahul ez agertzeko bakarrik hizt egiten duen,
askoren arteko bat,
nirekin hitz egitera zatoz,
nirekin hitz egitera datoz,
baina ez datoz nirekin hitz egitera”.
“Izarren arteko izar
aukeratzen duzun bakoitzero
beste bat naiz
eta ez zaizue axola
…eta nire ondoko izar gorriak
hegazkinak baino ez dira,
eta ez zaizue axola,
eta zure pentsamenduak
zureak baino ez dira,
eta nik ez ditut ikusten.
ez dira izar dirdira”.
“zurekin hitz egitea da
hoztasunaren poztasuna,
bakarrik hitz egitearen
erraztasuna” esan zuen gazteak pozik oraindik ere.