Geroa Galarraga
Idazterako orduan, arlo ezberdinak jorratzea gustatzen zait. Sail ezberdinak lantzea eta ikutzea, beste era batera esanda. Poesia edo bertsoak argitaratzea gustatuko litzaidake baina batez ere, iritzi artikuluak dira beti nire gustokoenak.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- Geroa Galarraga(e)k Kapitalistoak. bidalketan
- Mikel(e)k Kapitalistoak. bidalketan
INKINA
Atalak: Sailkatu gabea
Egunero, begiak ireki orduko, egunkariarekin egin dut topo. Bai, nere lagunik onenak egunkariak eta bertako notiziak dira. Orriak pasa eta notiziak irakurtzen noala, notizia denak asko dutela amankomunean ohartzen naiz. Denak dute “inkina” hitza (notizia guztiak erditzen dituen ama) beraien sustraietan. Hitz negatiboa bere osotasunean. Ingelerako hiztegian begiratu ez gero,“hatred, dislike, dudgeon” bezelako hitzak aurkituko genituzke. Espainolean eta euskal sinonimoetan erreparatuta ordea, esanahiak ez ezik, askok eta askok sentimendua ere bai.
Inkinari so egiten diodanean, zeraz ohartzen naiz. Denok dugula barruan hitzak duen esanahi hori eta nahiz eta bizitzari aurre egiteko gizaki askok erabili, beste askok beste zentzu batean erabiltzen dugula. Hitzaren zentzu “negatiboa” birmoldatzen dugu eta “positiboa” hartzen dugu bizkar gainean egunerokotasunari aurre egiteko.
Inkina, gorroto, ezinikusi edo gaizkinahia hitzengatik ordezkatzen dugu. Ez al dira hauek benetan gure barnean dauden sentimenduak? Ez al dira onartu nahi ez dugun gure izaeraren parte? Ez al gara gu, funtsean, gure osotasunean, inkina?
Nik neronek, inkina sortzen dut. Inkina sortzen (sentitzen) saiatzen naiz. Gorrotoa, ezinikusia eta gaizkinahia ditut bidelagun. Bai, gizakia naizen heinetik onartzen dut, ez naizela perfektua, eta nik ere sentimendu negatiboak ditudala. Noski, hori gutxi balitz, inkoherentzia daramakit odolean (guztiok bezela) eta bipolaritatea komeni zaidanean (guztiok bezela, beste behin ere).
Inkinari eskutik heltzen diot, besarkatu, begitara begiratu. Inkina sentitu!! Fusionatu!! Orduan, soilik orduan, nik, gizaki bipolar eta inkoherente honek, inkinari bizkarra ematen diot. Transformazioaren berotasuna ukitu eta asertibitateak zein enpatiak maitasunez betetzen naute. Lortzen dudana, gorrotoa muxukatu beharrean, ametsa maitalerik handiena bilakatzea da.
Ameslari bat naiz. Ametsez beteta daukat burua. Ametsak sortzeko, aurrera eramateko eta bidean ameslariak topatzeko jaio nintzen. Ni neroni, ametsa naiz. Erori eta jaikitzen dena. Trenak hartzen dituena, edo trena hartu eta bagoiez aldatzea hobe duela sentitzen duena.Bai, trena esan dut. Mantso doan trena (denborak ez du axola, denborari nola ateratzen diogun probetxu ordea, bai). AHTa hartuko banu, azkarrago iritsiko nintzateke. Azkarrago baina ez lehenago. Eraiki orduko sortuko lituzkeen ingurumen hondaketa eta klima aldaketaren ondorioz, agian ez nukelako bertan sartzeko ere aukerarik izango.
Naizena naiz, naizena izaten saiatzen naizena edo behintzat naizenaren negatibotasuna aldatzen saiatzen dena. Hitz gutxitan: gorputz zeharargitsua izatez utzi eta aurrean dudan isladari laztan egin, gardentasuna bide izateko eta etorkizuna helmuga.
Mila esker, idazteko aukera eman didazuenoi, eta batez ere, bagoi ezberdinetan eta helmuga berdinera naramaten bi izarrei.
Lehenengoari, inkinak elkartu gintuen momentuan, fusionatu eta amestu genuen helmuga eskutik helduta igaro genuelako. Gaur egun, eskutik helduta jarraitzen dugulako. Nire ameslari sena berpiztu zenuelako.
Eta zuri, bigarren horri, erreala ez den nere errealitatearen parte bilakatu zaren horri, idaztea eta amestea batera doazela gogorarazi zenidalako. Zuretzat ere bai, zure barruko ameslariarentzat.
Helmugan, egunen batean, hirurok eginen dugu topo.