Hipnotizatzen ez duen film poliziakoa
Suediako film poliziako batek itxi du aurtengo Sail Ofiziala. Hypnotisören —bai, niri ere Ikeako altzari baten izena ekarri dit gogora— ez da aurten ikusi dugun film onena inondik inora; pelikula motak eskatuko lukeen suspentsea faltan bota dut. Eta aldiz, bi protagonistak ongi eraikita daudela iruditu zait. Lanarekin obsesionatuta bizi den komisario judizialak familia baten hilketa argitzeko hipnotista baten laguntza eskatuko du. Hiltzaileak hipnotista bera jarriko du jomugan orduan,...
Read MoreKapitalismoak
Gontzal Mendibilen kanta entzuten zen irratian asteazkeneko grebaren karietara. Biharamunean berriz, Sail Ofizialean katai ta zapalketaren errudunei buruzko lana ikusi dugu. Zinemaldia abiatu aurretik ere kiniela askotan zegoen Costa-Gavrasen Le capital eta ez du hutsik egin. Finantza mundua jarri du dianan zuzendari franko-greziarrak, erritmoz, ironiaz eta ñabarduraz beteriko filmean. Urrezko Maskorra irabazteko orain arteko hautagai sendoena iruditu zait. Marc Torneuilek bere bankuko...
Read MoreAbortua
Venuto al mondo filmeko eszena batean pertsonaia batek dio, inoiz Balkanetako gerrari buruz film bat egitekotan, komedianteren batek egin beharko lukeela, Buster Keatonek-edo. Ez dago beharrik: Sergio Castellittok, drama bat egin gura zuen eta komedia atera zaio, nahi gabe. Orain arte Sail Ofizialean ikusi dugun filmerik txarrena da. Penagarria. Istorioak funtziona zezakeen, pertsonaiak ia hasieratik gorrotagarriak gertatuko ez balira —hain dira exageratuak eta lekuz kanpokoak euren...
Read MoreGerrilla feminista
AEBetako langile-klaseko hiri txiki batean girotua dago Laurent Canteten Foxfire filma eta gizonen indarkeria sufritzeaz nazkatuta, matxinada antolatzen duten emakume gazteak ditu protagonista. Une batzuetan Ken Loachen Land and freedom edo The wind that shakes the barley gogora ekartzen du eta ez du zinematografikoki mundua asmatu, baina ondo kontatutako istorioa da. Ez da debaldekoa Loachekin alderatzea, iruditzen baitzait haren film batzuek dituzten bertute eta akats berberak dituela...
Read MoreOff-eko maitasuna
Minbiziak jota dagoen gizon baten istorioa da Javier Rebolloren El muerto y ser feliz. Argentinako eremu dekadenteak erakusten dituen road-movie esperimental samarra egin du zuzendari espainiarrak eta, François Ozonen Dans la maisonekin batera, Sail Ofizialean orain arte ikusi ditugun filmetatik zuzendariaren eskua gehien ikusten den lana da. Onerako, zorionez. Hasieratik bukaerara protagonistei laguntzen joango den off ahotsa da filmaren bereizgarri nagusia. Istorioa irekitzen duen Buenos...
Read More
Iruzkin berriak