Juanito Larrinaga txistulariari elkarrizketa
Juanito Larrinaga Txistulariarekin
Joan zen igandean, hilaren 28an, Euskal Herriko Txistularien Batzarre Nagusia eratzekoa zen Arraten.
Txistulari Egun hau aukeratua izan zen gainera, Juanito Larrinagari omenaldia eskaintzeko, bere txistularitzako berrogeita hamar urte betetzean.
Juanitoren izena dabil guztion ezpainetan
-Juanito, zurekin egon behar dot!
-Nigaz? Zer ba?
-Ene ba, famosua egin zara
-Ez, egun hau ez da famaren gauza, urteena baino!
-Orain dela hamazortzi urte Eibarren bizi arren, Juanito Bermeon jaio zen duela hirurogeitaka urte. Hamabi urte kunplitu orduko bere herriko bandan jo zuen, baina berak ez du bere burua txistularitzat hamalau urtetik aurrera baino. Juanitoren gauzak.
Aita zuen maisurik onena. Laurogeita zortzi urte ditu orain eta Arraten zon igandean. lraindik ere txistua jotzen du, bere modura, baita bilobentzat zortrikoak asmatu ere.
-Maisu onarekin edozein Juanito!
-Bai zera. Aittak ez euskan gura erakutsi. Domekero etxetik hanka egingo ote genduan bildur zan.
-Juanito, han hemenka Euskal Herri guztian zehar ibilia da, eta baita makinatxo bat sari irabazia ere.
"Txistu primerua", "segundua", "silbotea" eta gainerako guziak jo izan ditu. Non baten bat falta, hantxe Juanito. Saltsa guztien perejila.
Txistulari klasiko klasikoa izan arren, begi onez ikusten ditu txistua orkestaziotarako balia dadin Donostia aldean egiten ari diren esperientziak. Igartzen zaio, bai, "bandakumea" dela, eta gaur egun txistu irakaslea gainera.
-Zenbat ikasle dituzu?
-Ehunda hamarren bat. Larregi. Eta beste mordo bat sartu gura. Baina umeegiak dira.
-Gurasook bidaltzen dituzte, beraz
-Ba bai. Bialdu. Eta bereala erresultaduak gura dittue. Ez dira konturatzen gero gitxienez solfeo ikasten urtebete behar dabela. Eta zelan solfeoa erakutsi, bost-sei urtekaz irakurten be ez dakixen neska-mutilei?
-Baina, hala ere, ikasten dute, nonbait orain dela hamar bat urte hasitako umemokoak Eibarko Udaletxearen Txistulari Bandan jotzen bait dute maisuarekin batera.
-Plastikozko txistuak eskasak ezta, Juanito?
-Eskasak? Horreitxek dira barren onenak. Onenak, jakina, ebanozkoak dira, Ameriketako ebanoz egindakoak. Gineatik ekarten hasi diran horrek, ostera, ez dau balio. Oso porosua da. Gineakoa baino plastikozkoa hobe.
-Eta txistulariak, lehenguak ala raingoak?
-Bueno Iehen txistu gehiago joten zan. Lana amaitu-ala hantxe tilarrean, txistua jo eta, han ikutu eta bestean ikutu, berba egin eta domeka osoak be hola pasatu izan doguz.
Orain, ostera, txistulari asko dago. Eta asko dagoan lekutik onik be errez urte leike.
Hiru ari gara elkarrizketan. Juanito, Jose Mari Iriondo eta hirurok. Txistularia hitz gutiko gizona zela alde aurretik esan nion Loiolako morroiari. Juanito jo-ta-ke berbetan ordea:
-Hi txikito, nik ez didak esan baina hau motza zela!
-Bai... gu bizkaittarrak euskera txarra egiten dogu-ta...
-Adios! Horra bizkaitarren konpleju tonto.
-Bueno, eta omenaldiarekin pozik?
-Bai beti da poztekoa. Merezitzeko horrenbeste urte behar izatea da tristea.
-Tira, kitto mutilak. Haseran bezalaxe gaude-ta.
-Zorionak!
L. A. ARANBERRI
Iriondo Larrinaga, Loiolako irratiko entzuleak adi
2
Gaiez\Kultura\Musika\Musika trad\Txistua
Pertsonaiaz\LARRINAGA1
Egileez\ARANBERRI1\Kultura
