FITXA
Zer: OLBEk antolatutako Gaetano Donizettiren ‘La favorite’ opera.
Nork: Euskadiko Orkestra Sinfonikoak (zuzendaria: Riccardo Frizza) eta Bilboko Operaren Abesbatzak (zuzendaria: Boris Dujin).
Noiz: otsailaren 18an.
Non: Bilboko Euskalduna Jauregian.

-------------------------------------------------------------

Plazer handia izan zen Donizettiren La favorite opera frantsesezko bertsioan entzutea. Esan ohi da opera honek, bertsio horretan, italiar xarma belcantista eta opera frantsesaren melodiatasun berezia nahasten dituela. Egia esan, gozamena izan zen entzuleentzat, nahiz eta Donizettiren operarik onena ez izan.

Hobe izango da antzezpenaren alderdirik ahulenetik hastea, hau da, eszenaratzetik eta aktore-zuzendaritzatik.

Jatorrizko istorioa XIV. mendean gertatzen bada ere, eskainitako eszenaratzea denboran kokatzea zaila da, baita espazioan ere. Pentsa genezake Sevillan kokatzen dela, elementu apaingarri batzuengatik, baina anbiguotasunak –agian hori bilatzen zuten– antzezpen osoan zehar planeatzen zuen.

Bestalde, balet zatia, ia hogei minutu irauten duena, ez zen emanaldiko gauzarik onena izan. Dantzariak ez ziren emakume talde batek protagonizatu zuen, eta, musika zoragarria izanik ere, ikusi genuenak ez zuen zentzu handirik.

Hori bai, ahots kalitate handia entzun ahal izan genuen. Elkarren artean ezin hobeto egokitu ziren artisten bertsioa izan zen, eta orkestra zoragarri akoplatu zen ahots horietara.

Silvia Tro Santafé mezzo valentziarrak erakutsi zuen balio segurua dela, ahots dotore eta sakonarekin, eta biribiltasuna eman zion Léonor de Guzmán pertsonaiari.

Eta zer esan Ismael Jordiri buruz, bereziki karismatikoa iruditzen zaidan tenorea. Bere ahotsak oso tinbre berezia du, distiratsua eta beroa aldi berean. Beste interpretazio batzuetan ezkutuan geratzen diren ñabardurak islatzeko gaitasun handia du abeslari horrek. Espainiako Estatuko tenorerik onenetakoa dela uste dut, zalantzarik gabe. Nortasunarekin eta ahotsa proiektatzeko modu bereziarekin.

Bai Vladimir Stoyanov baritono bulgariarrak, Gaztelako Alphonse XI paperean, bai Simon Orfila baxu-baritonoak, monasterioko priorearen rolean, profesionaltasun eta segurtasun lezio bana eskaini zuten.

Mikeldi Atxalandabaso tenor bizkaitarrak, Don Gasparren rolean, bere interpretazioetan beti eskaintzen duen kalitatea erakutsi zuen. Eta harrituta geratu ginen Alba Chantar soprano malagarrarekin, Inésen (Léonorren dama konfidentea) rolean, bere parte-hartze laburretan, oso ahots interesgarria erakutsi baitzuen.

Riccardo Frizzak bikain gidatu zuen Euskadiko Orkestra, eta soinu oreka fantastikoak lortu zituen, publikoaren txalo zaparradekin oso sarituak.