Pucciniren Il Trittico
Nork: Nafarroako Orkestra Sinfonikoak eta Bilboko Opera Abesbatzak.
Eszena zuzendaria: Paco Azorín.
Bakarlariak: C. Álvarez, A. Blancas, M. Berti, C. Isotton, K. Mattila, A. Ibarra, S. Esparza eta  I. Hotea.
Non: Bilboko Euskalduna Jauregian.

------------------------------------------------------

Oso gutxitan izaten dugu Giacomo Pucciniren triptiko hau berak pentsatu bezala entzuteko aukera: saio berean. Hiru obra labur, giro diferenteetan antzezten direnak, eta horrek eskatzen duen bakarlari kopuru handia, erronka izugarria da. OLBEk arrakastaz bete zuen erronka hori, dudarik gabe.

Puccini jeinuaren hiru lanen arteko ezberdintasunak gorabehera, egokiena da modu horretan antzeztea, elkarren segidan. Batetik, hiruren artean hari gidari eztabaidaezin bat dago: heriotza. Il tabarro hilketa batekin amaitzen da; Suor Angelica lanaren amaiera mojaren suizidioa da; eta Gianni Schicchi Buoso Donatiren heriotzarekin hasten da, haren herentzia goxoak ondorengo ekintza guztia eragiten duelarik. Lehenengo bi operak drama eta iluntasun giroan gertatzen dira, eta hirugarrena distiratsua da, umorez, txinpartaz eta injenioz betea. Gozamena, oro har.

Interpretazio-maila altua izan zen hiru tituluetan. Il Tabarro-n Carlos Alvarez baritonoa nabarmendu zen, Micheleren paperean, aktore gisa bikain, eta ahots garbi eta kementsua erakutsita, beti bezala. Baina Angeles Blancas sopranoaren taula gaineko aisetasunak eta ahotsaren dotoretasunak entzuleak liluratu zituzten.

Suor Angelica-n drama ia mistiko eta delikatu batean murgildu ginen. Pucciniren musika, lan labur honetan, bere ekoizpen guztiaren gozoenetakotzat jo daiteke. Obra honek soprano elegantea eskatzen du, paperak dakarren emozio maila transmititzen dakiena. Chiara Isotton florentziarrak bikain bete zuen bere papera. Pertsonaiari aura estilizatua eman zion, denok zerura eraman gintuena. Karita Mattila soprano finlandiarrak, bestalde, enpake handia eman zion Zia Principessa pertsonaia gaiztoari.

Hirugarren zatiak, GIanni Schicchi-k, kontrapuntu komikoa eta animatua ematen die aurreko dramei. Lan korala da, eta horrek esan nahi du muntatzeko zaila dela, eta paper bakoitza oso garrantzitsua dela osotasunean. Emaitza bikaina izan zen. Protagonistarentzat konposatutako aria gozoa, O mio babbino caro ospetsua, oso ondo abestu zuen Sofia Esparza soprano nafarrak, oso seguru aritu zen Laurettaren paperean. Ioan Hotea tenore errumaniarrak ere interpretazio bikaina izan zuen, eta berriz ere Carlos Alvarez taxuz aritu zen Gianni Schicchiren paperean, sendo ahotsaren aldetik, eta sinesgarri.

Bilboko Opera Abesbatzaren aktuazioa eraginkorra izan zen, baita Pedro Halffterren zuzendaritza ere. Era berean, ezin ditut ahaztu biribiltasunez aritu ziren gainerako bakarlariak. Eta aparteko aipamena merezi du Paco Azorínen eszena-zuzendaritza bikainak.