Columbus Fundazioak antolatutako kontzertua, ‘RenHacer’ Musikaldiaren barruan.

Bilboko Orkestra Sinfonikoa.

Zuzendaria: Ramón Tebar.
Bakarlaria: Joaquín Achúcarro.
Egitaraua: Guridi, Grieg eta Brahmsen lanak.
Lekua: Bilboko Euskalduna Jauregia.
Data: irailaren 13a.

-------------------------------------------------------

Ezinezkoa zen Columbus Fundazioak antolatutako kontzertu solidariora joateari uko egitea. Gaixotasun ultra-arraroak ikertzeko lan egiten duen fundazioa izanik, garrantzitsua da horrelako ekimenak babestea. Eta, eszenatokian Joaquín Achúcarro bezalako musikaria badugu, pizgarria izugarria da.

91 urterekin (azaroaren 1ean 92 beteko ditu), Achúcarrok betiko pianista karismatikoa izaten jarraitzen du, dotorea fraseoan, apala, orkestrarekin bat egiten duena edertasun handiko osotasuna sortzeko. Achúcarro ispilua da, denok begiratu nahiko genukeena. Adin horretan, gaitasun betez, atsedenik gabe lan egitea… jende guztiak ez du opari hori bizitzan. Oinez ibiltzeko erabiltzen duen makilagatik ez balitz, askoz ere gazteagoa zela esan genezake.

Bilbao Orkestra Sinfonikoak, Ramón Tebar-en batutapean, programa zoragarria interpretatu zuen. Guridiren El Caserío-ren Preludioarekin hasi ziren. Interpretazioa leuna eta arina izan zen. Zuzendariak ederki eraman zuen partituraren erritmo markatua.

Ondoren, Edvard Griegen Pianorako kontzertua, la minorrean op. 16 entzun genuen, piano-errepertorioko kontzertu eder eta ezagunenetakoa. Norvegiako kutsua duen kontzertu bat da, Eskandinaviako folklorearen erreferentzia askorekin. Pianoak une asko ditu bere ezaugarri liriko eta birtuosistikoak erakusteko, kadentzia bikainarekin eta pasarte ederrekin. Achúcarrok, ezin dotoreago, erraztasun handiz egin zien aurre partituraren zailtasun itzel guztiei. Agian indar gutxiagorekin entzun genion, baina pultsazio-fintasun handiarekin, zalantzarik gabe, soinu-bolumenaren galera konpentsatuta. Pozgarria izan zen bere eskuetan Adagio entzutea, hain intimista eta ameslaria. Hirugarren mugimenduko protagonista den dantza herrikoia graziaz eta bizitasunez iritsi zitzaigun eta, gainera, txalo zaparradaren aurrean, Achúcarrok Griegen pieza lirikoetako bat oparitu zigun, ñabarduraz betea.

Bigarren zatian BOSek Brahmsen 4. Sinfonia mi minorrean op.98 interpretatu zuen. Brahmsen obrak musikaren historian sinfoniaren garapenaren puntu gorena dira. Genero horren sendotasun eta gailurra adierazten dute hizkuntza erromantikoan. Laugarren sinfonia berezia da, ordura arte konposatutako obra emozionalenetakoa. Nostalgia-eztanda. Esango nuke lehen mugimenduaren lehen tema, urratzen duen iluntasunarekin, garai guztietako errepertorio sinfonikoaren gairik ederrena dela. Bertsio erromantikoa izan zen, gehiegikeriarik gabea, lasaia, eta orkestrak garbi eta seguru luzitu zuen une oro.

Kontzertu on bat kausa on baterako.