Moteltzen ari da, eta hala jarraitzen badu ezingo dio haize hotz-hotzari han, Poloetan, eutsi, gugana iritsiko da ekialdeko piztia, Poloetako zurrunbiloa, Siberiatik.

Horrela hasten den edozein narraziok ematen du beldurra, etxean itxi eta ez ateratzeko tentazioa. Noizean behin horrelako kontzeptuak errepikatzen hasten gara aurpegi serioz, “ziklogenesi leherkor bat gertatzeko arriskua dago”, zer esaten ari garen jakin gabe. Hotza egingo duela, hori baino ez.

Klasean hainbat herrialdetako jendea elkartzen gara, eta “gaur zer eguraldi dago?” galderari erantzuten diogu. Inoiz ez gara ados jartzen eguna hotz ala bero dagoen. Ekuatore Gineakoari beti “hotz” iruditzen zaio, Ukraina aldekoari “bero”. Eta denok “hotz” esan genuen abenduaren 1ean, Ukrainakoak izan ezik, “bai zera, hori ez da hotza, Errusiako leku batzuetan zero azpitik hogei gradura joan dira gaur eskolara”. Hainbat herriri buruz hitz egin digu, gasa ekoizten duen hainbat lekuri buruz, Errusia ederrari buruz… Ekuatore Gineako ikasleak esan du: “Han eskale izatea ezinezkoa izango da”. Eta hemen?

Poloetako zurrunbiloa entzun eta batzuk “ba pelikula eta mantatxoa” pentsatuko dugu. Mantatxoaren lekuan, berez, berogailua esan nahi dugu. Gasa. “Pelikula eta gasa”. Eta gure sosak horretan xahutuko ditugu. Eta pobrezia erosoagoa izateko sailkapenetan galduko gara, “energia pobrezia” esaten. Eta irakurriko dugu, urtero bezala, “kausa naturalen ondorioz hil zen bart kutxazain automatiko batean lo egiten zuen gizona”. Eta beldur txikiagoa sentituko dugu “Poloetako zurrunbiloa hautsi da” entzunda baino.