Testuinguru horretan ospatu zen urriaren 17an pobreziaren kontrako nazioarteko eguna, eta datu larriak ezagutarazi zituzten, tartean Euskal Herrikoak, gurean pobreak egon badaudelako. EAEko eta Nafarroako pobrezia tasa %17 eta %13koa da hurrenez hurren, eta Iparraldekoaren daturik ez badugu ere, ez dirudi txikiagoa denik. EAEn 110.000 pertsonak sufritzen du pobrezia larria (%4,9), hau da, hilean 541,7 eurorekin “bizi” da; populazioaren %18,5, beste 415.306 pertsona, pobrezia ez hain larrian –hilean 811,90 euroko sarrerarekin–; eta 489.477 lagun (%22,7) pobrezia eta bazterkeria arriskuan bizi da. Ozta-ozta bizi direnen kopuru handiena gazteak eta emakumeak dira. Prekarietatea, murrizketa sozialak eta zerga injustizia dira arduradun. Eta bitartean, aberastasunak gutxi batzuen eskuetan pilatzen segitzen du.

TTIP eta CETA moduko itunek ugaritzen dute pobrezia eta desoreka, eta giza eskubideak urratzen dituzte. Beharrezkoa da bestelako eredu ekonomiko eta soziala, aberastasunaren bidezko banaketa egiteko, politika fiskal justua eta egokia izateko, ingurumena zainduz, genero berdintasuna errespetatuz eta bizitza duina bermatuz pertsonentzat. Kapitalismoa ez da bidea.