Sho HAGIO izena du ARGIAko harpidedun japoniarrak. Fukuoka probintzian bizi da, Tokiotik 1.000 kilometrora, eta han jasotzen du aldizkaria. Orain aste gutxi Karel Sterckx flamenkoari egin genion galdera bera bota diot emailez japoniarrari ere: nola eta noiz ikasi duzu euskaraz, eta nolatan zara ARGIAko harpidedun?

Euskal Herrian izana da Sho, lehen aldiz 1984an, unibertsitateko ikasle zela. Egonaldian zehar gazte euskaldun batzuekin egin zuen harremana, eta haien bitartez ezagutu zuen ARGIA. Bere herrira itzulitakoan euskal munduarekiko harremana mantendu nahirik galdegin zien zer izan zitekeen modurik egokiena, eta gazteek proposatu zioten astekaria; orduantxe Zeruko Argia izatetik ARGIA izatera pasa zena. Garai hartarako, noski, ez zitzaion arrotza egiten gure hizkuntza. Hasiera batean “kuriositate intelektualagatik” dio berak, ekin zion euskara ikasteari; eta Euskal Herrian izan ondoren ARGIAren bitartez jarraitu ditu bertako berriak eta mantendu du hizkuntza. Lehen harpidetza 1993an egin zuen, eta ordutik beti harpidedun izan ez bada ere, gaur egun jarraitzen du astekaria jasotzen. Gaineratu digu gustura jaso dituela ARGIA proiektuak azken urtean egindako aldaketak.

Hizkuntzaz baino nahiago du, ordea, kulturaz hitz egin. Edo zuzenago esanda, hizkuntzaz hitz egiterakoan kulturaz hitz egiten du, azken honen barruan sartuz. Antzekotasun handiak ikusten ditu euskal eta japoniar kulturen artean, eta horrek bultza du gehiago ezagutu eta ikastera. Dio, askotan kulturak bizirik mantentzeko sistema izaten dela beste kulturetatik gauza berriak jasotzea, baina aldi berean ez zaigula ezezaguna gustatzen; hortaz ahalegintzen garela kulturen arteko antzekotasunak bilatzen erosoago sentitzeko. Hala egin du Shok gure kulturarekin, eta azpimarratzen dizkigu hizkuntzaren egitura, ohitura zaharren garrantzia, etxearen izenen erabilera edo auzolanaren garrantzia. Balore eta ezaugarri horiek ere inportanteak baitira Japonian.