Lehen aldian batek eskatu zidanean, zurtuta gelditu nintzen. Ikusia nuen han, baina ez genuen apenas traturik. Hala ere, ausartu zen –eta harritu ninduen–. “¿Me das un besico?”, xuxurlatu zuen haren aulkitik hurbil pasatzen ari nintzela.Txundidurak une bat iraun zidan, eta segituan eman nion pot. Eskertu zidan.

Lehen aldiak beti izaten dira arraro samarrak, eta eskatu zidan emakume hari musu ematea ere hala izan zen, arraroa. Baina berehala ohitu nintzen, eta azken bost urtean franko banatu ditut adinekoen egoitzan: alaba gisa amari ematen dizkiodanez gain, beste anitz musu aletu ditut –masailean edo kopetan pausatuz nahiz airean jaurtiz–, batzuetan hartzaileek eskaturik, bestetan nik eskainita. Musu horiek guztiak inoiz ez dira joan musu-truk, guztietan jaso baitut hartzaileengandik esker ona, lehen aldi hartan bezala: irriño lotsati bat, hitz dardarati batzuk edo begirada busti-goxoa.

Gauza asko ikasi ditut lehen musu hartatik hona, eta beste hainbeste (topiko eta aurreiritzi ugari) desikasi, giza harremanei eta zahartzaroari buruz.

Ikasi dut musuak behar dituzten izakiak garela –gure historia edo egoera edozein delarik ere– bizitzari, bizidunei, lotzeko, eta musuak aldi baterako zubiak izan daitezkeela, behin-behinekoak baina sendoak.

Desikasi behar izan dut musuak senidetzaren, maitasunaren, konfiantzaren edo hurbiltasunaren arabera baino ez direla trukatzen. Musu baten premia izanez gero, ondotik pasatzen ari den arrotza lagunik hurbilena bilaka daiteke une batez.

Ikasi dut musuak, ferekak, irribarreak eta hitz gozoak merke salduta ere balio handiko lehengaiak direla, arinak bezain mamitsuak, laburrak eta arrasto luzekoak aldi berean, onura handikoak beti hala hartzailearentzat nola emailearentzat.

Eta desikasten ari naiz besteen gorputzengandik (ez bakarrik arrotzen edo zaharren soinengandik) bereiztera behartzen gaituzten lege adierazkaitzak, gure sentipenak eta emozioak besteengandik babestuta gordetzeko-edo haragian eraikita daramatzagun harresi ikusezinak.

Artikulu hau idazten ari nintzela ohartu naiz: badira egunak musu bat eskatu zidan emakumea ez dudala ikusten. Galdetu beharko dut. Erantzunen aukera laburra da, ordea: gelan oheraturik dagoela esanen didate, altxatzeko indarrik gabe. Edo ospitaleratu dutela. Edo, besterik gabe, joana dela honezkero.