Aldiro ederrak gara
|
I Andere askoren asteburuan ezinbesteko bi pieza: larunbat goizez pelukeria eta igandean meza. Neuk ere ile apaindegian hartu dudanez sorpresa, nahiago nuke edozeinentzat bertsoz azaldu baneza, nola bihurtzen dituzten gure amonatxoak printzesa. |
IV Bere alabari eskua emanda ailegatu da Bittori, kontatu ditu baserriari buruzko mila istori: nola ardien bila joan ta ia-ia zen erori, nola kereizak jaten ikusi dituen hiru-lau txori... Baina bakarrik sentitzen dela ez dio esan inori. |
|
|
II Zapaturo lez bakar-bakarrik etorri da Margarita, atzamarrean eraztuntxo bi ta jaka beltzez jantzita. Gaztetan oso ederra zela xuxurlatu du irrika, baina nolatan oroituko du oraindik dela polita? Ispilu aurrean azkenengoz noiz jarri zen ere ez daki-ta... |
V Margaritari permanentea egin diote aurrena, Mariri adatsa orraztu ondoren artez jantzi diadema, Bittorirentzat ezpain larrosak eta eskutako krema... Halaxe eskaini dute hirurek irribarre gozoena; ez al da horixe emakume bat gehien edertzen duena? |
|
|
III Fruta dendako poltsa birekin sartu da amama Mari, bere txikian txorien gisa hasi da kontu kontari, kartera ireki ta atereaz bertatik paper ugari, harro esan du “hauexek dira Andoni eta Izadi”, ta irri eginez muxu eman dio biloben argazkiari. |
VI Udaberria berdez jantzia, urdinez bustia udara, udazkenaren horia elurrak negutzen du mara-mara. Emakume bat lau urtaroak bezala aldakorra da; gaztetan gori, geroan zuri iletik begietara, nahiz kolorea aldatzen zaigun ederrak aldiro gara. |
Doinua: “Aita izena”.
Bidali zure sortak bertsoak@argia.eus helbidera. Aukeratuak orri honetan argitaratuko ditugu.