Bezero gatibuak alegia. Hala deitzen zituzten inongo konplexurik gabe beren bezeroei produktu baten esklusiba zutenek. Eta hizkuntzak ere kolaboratzen zuen horretan. Adibide bi datozkit gogora esandakoa indartzeko. Orain berrogei bat urte, ordenagailuei IBM deitzen genien. Inork ez zuen ordenagailu bat erosten, Philips, NCR edo eta Olivetti markako IBM bat baino. Eta koltxoiak-matelasak Hegoaldean Flexak genituen, Pikolin Flexak. Orain ez dugu holakorik entzuten.

Egun, kirolak heredatu du hori, bereziki edozein bertakotzeko indarra duen futbolak, euskararik gabean Fernando Llorente eta gainerakoak euskaldun bilakatzeraino. Zaragozak berrikitan kontratatu duen Aguirre mexikarrari, bere lehen partidu ofizialean “el vasco” esaten zioten telebistako esatariek, bera bezain vasco den Patxi Alonso bilbotarra buru.

Futbol elkarteek zaleetan bezeria gatibuarena dute “kluba pertsonen gainetik dago”  esaldi kontzeptual unibertsala zutabe. Zuzendariak, entrenatzaileak, jokalariak kritikatu eta lekutu daitezke, kluba inoiz ez, sakratua da betierekoa. Atzo, auzokoan etsai gaur gurean ikur. Eta gure gatibutasunean harro. Ezer gutxi gara eta galtza motxetan deus. Elastikoek bereizten gaituzte gatibuak.