Aizu! aldizkarian Zoe Bray antropologo eta margolariari egindako elkarrizketan esanak: "Galdera: Zure bizitzan euskarak ateak zabaldu al dizkizu? Erantzuna: Bai, anitz. Hasieran euskara niretzat ikasi nuen. Baina banekien euskara jakin ondotik ateak irekiko zitzaizkidala. Ni euskalduna naiz hizkuntzan mintzatzeko, hori inportantea da. Zure hizkuntzan hitz egiten badut, hurbilago sentitzen gara elkarrengandik. Nire lanarendako biziki garrantzitsua da, zeren antropologo baten asmoa, beste jendearen ikuspuntua ulertzea baita. Orduan, lan hori ongi egiteko beste pertsonaren hizkuntza ulertu behar duzu. Galdera: Koadro batean euskara margotu beharko bazenu, zer margotuko zenuke? Erantzuna: Anitz kolorerekin, zeren niretzat euskara bizirik dagoen hizkuntza da, biziki dinamikoa... moldatu egiten da, anitz gauza egin ahal duzu euskararekin. Beste hizkuntza batzuekin baino gehiago, beharbada. Uste dut euskara pintatzeko margoak abstraktua beharko lukeela izan".
Petra Elser itzultzaile eta euskara irakasleak Berrian esanak: "Euskaraz bizi den gehiengoa klase ertainekoa da, edo ekonomikoki segurtasunean bizi den langile klasea (...) Aldiz, segurtasun ekonomikorik gabeko klase baztertuetan, lanerako adina duten pertsonen artean, hizkuntza nagusia gaztelania da, edo, etorkinen eraginez, munduko beste hainbat hizkuntza. Baina paradoxa bat gertatzen da: euskaldunok bizi dugun segurtasun ekonomiko eta oparotasun honek, ez du, hizkuntza mailan, jarraitzeko moduko adibide bat sortzen. Bi arrazoirengatik: bat, gure hiztun komunitatean sortzen den nortasun-irudi publikoa biktimarena eta bigarren mailako herritarrena delako; eta bi, euskararekin diru-sarrera bat lortzeko oso maila baldintzatura iritsi behar delako".