“Zer eskatzen du herriak..?”
Geroztik gauzak asko aldatu direla, ez dut inor konbentzitu beharrik izango. Aurten, Euskal Herrian barrena dexente ibili naiz udan zehar. 80ko kantek sendo diraute festetako errepertorioan, nahiz eta goiko leloa entzutea ez zaidan tokatu. Eta hala ere, horixe galdetzea bururatu zait: zer eskatzen du herriak?
Aspaldi galdu zen, inoiz izan bazen, Herriaren ahotsa bat eta bakarra izatearen sentimendua, lilura, irudikeria. Baina, izatekotan, herri horri hitza eman eta haren nahia betearazteko borrokari lotu zitzaizkionek egin behar liokete kasu balizko edo egiazko herriaren ahotsari. Belarriak eta borondatea garbi izanez gero, aspaldian ez bezalako batasuna sumatuko lukete, ez beste ezertan, baina bai ideia sinple honetan: 50 urteko ekina aski eta sobera dela, eta ibilbide horri amaiera emateko garaia iritsi dela. Hobe seguru asko Lizarrako hartan izan balitz, edo Loiolan, baina besterik ezean hobe gaur bihar baino.
Badira eskari hori betidanik egin dutenak, baina ez zegoen zertan jaramonik egin, hain zuzen, herri horretan sinesten ez zutelako, bertakoen ia-ia erdia izan arren. Batzuk kolonoak eta besteak kolonizatuak, esan genezakeen, onenean etxekotu beharreko alienatuak eta txarrenean uxatu beharreko etsaiak.
Etxeko askok eman zioten bizkarra gero. Gero eta gehiagok. Baina horientzat ere pronto zegoen epaia: traidoreak ziren batzuk, dilista plateraren truke Ama Aberria saltzeko prest daudenak; koldarrak eta epelak bestetzuk, Estatuaren gezurrak sinetsi edo haren presioari amore eman diotenak.
Orain, berriz, betiko lagunek, urte luzeotan esperantza eta zigorrak partekatu dituztenek eskatu diote: nahikoa da, bide horrek ez garamatza inora, kito. Eta puntu honetan batasuna aho batezkoa izan arren, pertsona gutxi batzuek erabaki behar dute, nonbait, beren erakundearen etorkizuna ez ezik, baita gu guztiona ere, bere gainean hartu duten sakrifizio pertsonalak eman uste dien zilegitasun badaezpadako batekin.
Gaitz erdi, erabaki egokia balitz.
Joan urteko udaberrian idatzi nuen intsusari eskainitako aurreneko artikulua eta orduan iragarri nuen bezala, testu sorta baten aurrenekoa izan zen. Sendabelar honen emana eta jakintza agortzen ez den iturriaren parekoa dela nioen eta uste dut udaberriro artikulu bat idazteko... [+]
Amonak sarritan aipatu zidan badela arrain bat, garai batean kostaldeko herrietako sukalde askotan ohikoa zena. Arrain-zopa egiteko bereziki ezaguna omen zen, oso zaporetsua baita labean erreta jateko ere. Beti platerean oroitzen dut, eta beraz, orain gutxira arte oharkabeko... [+]
Lurrari begira jartzea zaila da. Kosta egiten da. Landareekin lan egiten duenak maiz haiek bakarrik ikusten ditu. Etekina, uzta, ekoizpena, mozkina, errebenioa, emana, azken zurienean “porru-hazia” bezalako hitzak dira nagusi lur-langileen hizkuntzan.
Duela hamabi urte pasatxo ezagutu zuten elkar Izaskun Urbaneta Ocejok eta Ainara Baguer Gonzalezek, ingurumen hezkuntzako programa batean lanean ari zirela. Garaian, lurretik hurbilago egoteko gogoa zuten biek, teoriatik praktikara pasa eta proiektu bat martxan jartzekoa... [+]
Cristóbal Balenciaga diseinatzailearen biografia kutsuko fikziozko telesaila egin du Moriarti hirukoteak, Disney+ plataformarentzat. Estreinakoa dute formatu horretan. Aitor Arregi eta Jon Garañorekin egin du hitzordua ARGIAk, Jose Mari Goenaga kanpoan baitzen,... [+]