Herri bitxia gurea: poema liburu bat kaleratu eta bizi guztirako poeta.
Eskertzen dizut titulua, herrian oraindik bertsolari deitzen didate.
Bertsolari? Tira, glamour handiagoa duela ezin uka...
Bertsolariengatik esan nahiko duzu. Poetek ez dute BEC betetzen.
Gustura irakurri nuen Ezkatak, memoriak huts egiten ez badit.
Ari naiz lanean, baina badakizu... Xarma handiagoa dauka zain egonarazten duenak.
Zain noiz arte? Eskuzabala da gure herria, baina hainbeste…
Nik uste nuen “eta noiz nobela?” zela idazle guztiei egiten zitzaien galdera. Ez “eta noiz poesia?”.
Baina kasu honetan poetika berria ekarri zuen bildumak…
Zerbait irakurri nuen, bai…
Eta Euskadi Sarietako jendea despistatuta!
Ze sari? Ez al da lehiaketa bihurtu orain?
Aizu, gogoan dut poema bildumari egin nion kritika kritikatu zenidala…
Kritikariak ez du kritika maite?
Ba al da kritika maite duen inor?!
Kritika maitasuna bezain beharrezkoa da.
Haur literaturak inspiratzen zaitu azkenaldian, ia espezializatzeraino.
Umeek errazago barkatzen dutelako, agian.
Oraindik ez didazu barkatu? Egun txarra nuen kritika idatzi nuenean…
Egun hobea izan bazenu, kritika oraindik hobea egingo zenidala esan nahi duzu?
Uste dut baietz. Hala ere, poeta izendapena galduko duzun, horrek kezkatzen nau…
Ez pentsa asko laguntzen duenik, lanerako eta ligatzeko ez behintzat.
Horregatik poeta izatetik haurrentzako idazle izatera. Aurrerapausoa?
Haur erako pausoa.
Poz ez dakit, baina sos gehiago emango du...
Literaturako irabaziek ez dute hipoteka bat ordaintzeko ematen.
Editoreari, akaso?
Bitartekariei, akaso.
Diru aldetik lasaien bizi den idazlea izango zara, banku batean lanean.
Diru asko pasatzen da nire eskuetatik, baina literaturak tentatzen nau.
Literatura eta boterea elkartzen dira zugan; konbinazio interesgarria.
Zuk mailegu bat eskatu nahi didazu, ezta? Letretakoa zarenez, erraz negoziatuko dugu.