Zuek ura/ hezetasuna/ inspirazioa desertuan ere aurkituko zenukete, ezta? Zerk inspiratzen zaituzte konposatzerako orduan?

Gure arima barruko egoera emozionalek eramaten gaituzte, askotan, konposatzera; gainezka egin eta hustea eskatzen digutenean. Batzuetan amodioa dela medio, adiskidetasuna, gizarteko gertaerak, bizitzako etapak… eta musika bera ere bada hitzak idazteko inspirazio iturri.

Harrigarria da zuen adina kontuan hartuta zuen musikak hein handi batean 60ko eta 70ko hamarkadetako klasikoei begiratzea. Zer aurkitzen duzue talde horietan?

Soinuaren indarra, jarrera eta estetika, kantek entzulearengana iristeko duten erraztasuna, ahotsek eta koroek dituzten ñabardurak… Bi hamarkada horiek eragin izugarria izan dute gero etorri den guztian. Hala ere, guk denetik entzuten dugu.

Kanta batzuetan hard-rocka otzandu egiten duzuela esango nuke, eta horretan zeresan handia izan dezakete Ainararen ahotsaren kontrapuntu garrantzitsuak eta kantei gehitzen dizkiozuen ñabardurak…

Bai, ados gaude. Rocka da gehien lantzen dugun estiloa, baina gure eremuetara ekarriz. Sustrai desberdinetatik gatozen bost buru gara, eta kantak lantzean bakoitzak bere ukitua ematen dio. Ainararen ahotsa da ñabardura horietatik garrantzitsuenetako bat eta guztion artean baliteke efektu hori lortzea.

Asko zaintzen dituzue ahotsak, bai Ainarak, bai Iñigok, baita gainontzekoek ere, koroetan.

Kantak konposatzeko eta eraikitzeko orduan guretzat ahotsaren melodiak dira lehen urratsa eta ondoren instrumentazioa eraikitzen dugu. Koroak melodia horiek nabarmentzeko bide bikaina dira.

Dry land eta Hutsik oso abesti kritikoak dira. Musikariek mundua hobetu dezakete?

Agian munduaren egoera ez, baina bai munduan bizitzen gauden pertsonon egoera animikoa; bai onerako eta bai txarrerako. Kontzientziak pizteko arma ere bada musika.