Xabi Borda elkarrizketatu du Garak, Gulliverren lokarriak (Elkar) poesia liburuaren harira: "Poema hauen arrisku handiena da soberako transzendentzian erortzea, batzuetan nik ere faltan botatzen dut umore pixka bat, bai irakurtzen dudanean bai idazterakoan ere. Baina umorea gauza subjektiboa da, zuk umorez idatzi duzu baina beste batek ez du horrela ulertuko edo ez du umorerik ikusiko hor (...) Solaskide aldatuta, adibidez nire kasuan hika neska bati jarrita, ez naiz ari edozein irakurlerentzako zuzenean, irakurleari tonu intimo horregatik gehiago emango dio vouyeur sentsazioa".
Iban Zaldua idazleak Berrian: "Duela gutxi, Diario Vascoko elkarrizketa batean, Unai Elorriagak ‘errespetua’ eskatzen zien kritikoei bere azkeneko nobelarentzat, hura idazten lau urte igaro dituen ezkero. Igeltsero batek gure bainu-gela eta sukaldea konpontzen lau hilabete pasatu, obra amaitu eta txapuza dantesko bat egin badigu, berarekin haserretzeko eta haren familia guztiaz gogoratzeko eskubidea daukagu noski. Baina idazle batekin ezin halakorik gertatu, mesedez: idazleok izaki bereziak gara, Parnaso mendiko biztanle dohatsuak, Musek bedeinkatutakoak. Kontuz gero...".