Pasa den urriaren 24an Kontseiluak eta Euskal Konfederazioak elkarrekin antolaturiko DEIADAR mobilizazioa arrakastatsua izan da jendearen parte-hartzearen aldetik, lortutako atxikimenduen aldetik nahiz tendentzia politiko desberdinetako hautetsien presentziaren aldetik ere. Azken urteetako eboluzio eta aurrepausoen argazkia izan da nolabait. Gisa berean hizkuntzaren inguruko auzian galderak pausatu eta eztabaida piztu da: zer da ofizialtasuna? Zein estatutu euskararentzat? Frantsesarekin berdintasuna eskatzea zilegia da? Eta abar.

Baionako eta Okzitandarren manifestaldiaren ondorioz zenbait diputatu edo senadore, besteak beste, eta lehen aldikoz Jean Grenet, Euskal Herriko ordezkaria, gobernuari galdezka ari zaizkio, lege proiektua zertan den ofizialki jakiteko. Momentuz erantzunik ez. Marka txarra, kontutan hartzen badugu Kultura Ministeritzako ordezkari batek urriaren 16an errandakoa, hots lurralde hizkuntzak Konstituzioan aipatzea nahikoa zela horien babesteko eta lege bat ez zela haien garapenerako molde egokiena.

Auzia ontsalaz, laster trenkatuko da. Lege proiektua baztertua bada, orduan zer? Lege proposamenaren bidea gelditzen da, erran nahi baitu eztabaida, diputatu batzuen eskutik eramatea Parlamentura. Dirudienez Bretainian eta Alsazian parlamentari batzuk horretarako prestatzen hasi dira. Lurralde hizkuntzen alde ari diren herri mugimenduek elkarrekin adostu printzipioak eta egindako lana ez dira debaldetan izanen beraz, lege proposamena edukiz betetzeko. Halere bide horrek aukera mugatuak ditu azken hiru hamarkadetan behin baino gehiagotan porrot egin baitu ikusi ahal izan dugun bezala.

Bitartean, Euskal Herrian orain arte bezala, lege babesik gabe aurrera egiten jarraitu beharko da herri atxikimendua eta hautetsi gero eta gehiagoren borondatea azkartuz. DEIADAR kanpainan zehar bilduriko indarrak eta sostenguak baliatu beharko dituzte euskaltzaleek urrats berriak emateko. Jendartean eragite lana jarraitzeaz gain, hor daude Kontseiluak jorratzen dituen ildo sozialeko ekimenak, akordio sozio-politiko zabala lotzeko parada ederra badugu. Horrek hizkuntza politika indartzeko balio beharko luke, helburu, epe, nahiz baliabideetan. Halaber, herrietan eta herri elkargoetan orain arte gutti landu den euskararen presentzia segurtatu beharko da, tokiko administrazioarekin euskarazko komunikazioa erreal bihurtzeko.