Erraza da Matrioskaren bihotzeraino heltzea? Zer dago barruan?

Panpina errusiar horiek bezala, gure barnean milaka ‘ni’ ezkutatzen dira; batzuetan bat bistaratzen da, baina horrek ez du esan nahi barruan hori bakarrik dagoenik. Eta ausartzen naiz esatera nire bihotzaren barruan galderaz betetako ‘ni’ bat dagoela; nire abesti guztietan islatzen dira galderak.

Inpultsoka egiten duzu lana, batzuetan bakarrik konposatu eta zuzenean jotzen duzu? Ala perfekzionista zara eta buelta asko ematen diozu edozer plazaratu aurretik?

Inpultsoka egiten dut bai. Disko honetako abesti guztiak prest nituenean berehala joan nintzen estudiora eta lau egunetan egin genuen. Hala ere, uste dut azkarregi grabatu genuela. Alferkeria handia ematen dit abesti bera behin eta berriz jotzeak, gehien gustatzen zaidana sormen prozesua delako; barrutik zerbait ezezaguna atera, eta ezaguna bilakatzen den momentuari jarraika ibiltzen naiz.

Adaxkak adaxketatik da Ama Naturaren eta gure arteko bateratasunaren adibide argiena?

Izan daiteke. Nire ustez pertsonok zuhaitzen antza daukagu. Gorputz-enborra daukagu, sustraiak eta galdera amaigabeak ditugu, adarrak.

Halako “abesti gordinak” erditzea gogorra da zuretzat? Sentimendu handia jartzen duzu.

Bai, definizio hori egokia iruditzen zait. Niretzat ez da gogorra abestiak erditzea; justu kontrakoa esango nuke: abesti bat jaiotzean sentimendu deserosoren bat kontrolatzen dudanaren sentsazioa nabaritzen dut, barruan gordeko banu arriskutsua litzatekeena.

Nola suertatu zen gitarra eta akordeoia batzearena?

Abestiak gitarra hutsarekin sortu nituen, baina akordeoiak ukitu polita eman ziekeela iruditu zitzaidan: abesti luzeak eta erritmo motelekoak dira, eta akordeoiak moteltasun hori arintzeaz gain, kutsu malenkoniatsua gehitzen dio. Gitarra elektrikoaren aukera estudioan sortu zen.