Mikel Urdangarin musikariaren hitzak bildu ditugu Deia egunkariko orrietatik: "Musikan aurrera egitea, bide berri bat zabaltzea edota proiektu bat aurrera eramatea edozein hizkuntza eta tokitan, zaila da. Baina gure kasuan, gaztelania eta ingelesa bezalako beste kultura batzuekin elkarbizitzen dugunez, izugarria da. Baina nik naturaltasunez egiten dut, euskalduna naizenez eta nire ama-hizkuntza euskara denez gero. Sentitzen dudana egiten dut".
Jean-Luis Davantek Berrian esanak: "Autoreen errespeturik ez da orokorki euskal literaturan. Ez da behin ere izan. Pastoralen liburuen azalean, usaian, idazlearen izena ez da agertzen. Aurten agertu da. Eta egia ere bada Xiberoko Makia-n enea jarri zutela. Baina salbuespenak dira (...) Pastoraletan, batzuetan dozena bat kantu berri badituzu. Gero, proble- ma da bihi bat ez dela gelditzen. Pastoralak iduri luke botatzen diren mokanesak bezalakoa dela. Ematen da eta gero hor fini. Domaia da, kantu ederrak badira, eta hiltzen dira. Etxahunez geroztik, bat gelditu da, nik uste, pastoraletarik: Berzaitzen Baratze bat (...) Ohartzen naiz euskal literatura beti azkartu dela halako konkurrentzia bat izan delarik. Katoliko eta protestanteen artean, gero zuri eta gorrien artean, eta geroago abertzaleen eta besteen artean. konkurrentzia baten beharra bagenuke egun! [irriak]. Gero, egia da euskaraz idazle badela orain. Irakurleak ditugu falta...".