Gutxitan gertatzen da antzerki talde batek urteen joanari eta, batez ere, teatroaren mundua bizitzeak dituen gorabehera eta zailtasunei aurre eginez proiektuz proiektu bizirautea. Eta are gutxiago euskaraz lan eginez. Gilkitxarok amateurtasunean kokatzen du bere ibilbidea, baina batzuetan hitz horri ematen zaizkion konnotazioak argitu baino nahastu egiten dute. Ikusi besterik ez dago orain bi urteko Korrika Kulturalean aurkeztutako Honolulu, leku bat antzezlana zenbat aldiz eskaini duten, zenbat lekutan, eta nola haren ibilbidea ez den amaitzen, proiektu berrietan murgilduta egonik ere.

Ane Zabalak aipatu duenez badituzte hamabost urteak ospatzeko ideia batzuk. “Gure ibilbidea jasoko duen liburua egiten gabiltza, eta gure ideia da Gilkitxaron ibilitako jende guztia berriz elkartzea. Hamabost urtetan jende asko pasa da, eta bospaseik jarraitzen dugu aktibo. Gure nahia aurrera jarraitzea da, eta ateak zabaltzea jende gehiagori ere”. Mirande kabareta lanak bide berriak urratzen jarraitzeko aukera eman die, Galder Perezek idatzi ez duen testu batekin lehenengo aldiz. “Normalean berak idazten du testua, taldeko aktoreen neurrira, ideia taldean landu eta gero”. Puska batean Mirande kabaretarekin batera tartekatuko dituzte Honolulu, leku baten emanaldiak. “Hoberena izango zen honetara dedikatzea, baina tira, azkenean hainbeste maitasunez egiten dugunez, jendeak asko deitzen du eta saiatzen gara leku guztietara joaten. Nik uste dut hor dagoela amateurtasunaren funtsa, txarto edo ez, bihotzez egiten duzun horrekin aurrera egiten duzu”.