Diruaren hotsak, distirarekin entzun ditugu, batez ere desiratutako hotsa izan denean. Baina beti ahazten zaigu desirak ez duela zerikusirik errealitatearekin. Errealitateak diruarekin nahasita ametsen munduan murgiltzea dakar. Eta hori gaur goizean azkeneko aldiz gertatu zait. Esnatutakoan gogoratu dut gaueko ametsa. Ez da izan amets gaiztoa, ez horixe! Bankariak nire karrikako kantoian bilduta ikusi ditut, bata bestea baino aurpegi goibelagoarekin. Lantuak iristen ziren, lantuek ez zuten metalaren hotsa; barne lantuak ziren. Mozkinak nonbait eten egin dira. Eta gehien gustatu zaidana ene belarrietara zergatiaren zioa izanda: herritarrek iritzi diote etxeen maileguak ez ordaintzea. Eta banketxeek ez dakite zer egin bat-batean bere bulegoetan etxe bildumak gainezka egin duenean. Sukurtsalek armairu trastelekuak dirudite: etxe-atxikiak, dorre luzeak, ganbarak… Eta atarian zuzendariak etxe bat oparitu dit. Esnatu naiz. Etxeko posta jaso dut. Egunkariak hau dio: Europako banku nagusiak dirua utzi die estatuei. Denon diruen hotsak estali du beste behin lantua.