Luxenburgoko Auzitegian jokoan dagoena ez da subiranotasun ekonomiko eta fiskala, Kontzertu Ekonomikoa ez baita subiranotasun tresna, Espainiako zerga-sistemarekiko dependentzia tresna baizik. Egia da Kontzertuak nolabaiteko autonomia fiskala ematen diola EAEri, baina horrek ez du zerikusirik subiranotasun ekonomiko eta fiskalarekin. Lurralde hauetan kokatutako multinazional eta enpresarioen zerbitzura dagoen politika fiskala jasotzen duen autonomia fiskala da. Politika fiskal horren ondorioz, EAEko enpresek beren etekinengatik ordaindu beharreko zerga %35etik gaur eguneko %20ra murriztu da, enpresa motaren arabera. Orobat, politika fiskal horrek “opor fiskal” delakoak jasotzen ditu eta, horregatik, EAEra etorri diren multinazional eta beste enpresa batzuek, diru-laguntzak jasotzeaz gain, ez dute zergarik ordaindu behar.

Politika horrek politika sozialari egin dio kalte, baliabide gutxiago bideratzen baitira horretara eta, horren ordez, enpresen eta multinazionalen patrikak betetzen baitira. Egia borobila da: zenbat eta fiskalitate baxuagoa, orduan eta gastu sozial txikiagoa. Hortaz, EBn, 1993tik 2005era, gastu soziala %28tik %27ra jaitsi da. EAEn, aldiz, %24tik %19ra. Horregatik osasunera, hezkuntzara, etxebizitzara eta abarretara bideratutako gastua murriztu behar izan dute. Ondorioz, EAE aurrera eramaten ari den politika fiskala, gure uste apalean, antisoziala da.