Erritmoekin asko jolasten duzue. Zuen bereizgarri nagusietakoa da?

Bai. Baina, beste modu batean ikusi nahiko nuke: Mikel da jolasten dena, bera gurekin jolasten da eta alderantziz. Guztia jaio eta hiltzen da baketetan. Nik esango nuke Mikel dela taldearen bereizgarria, ikuskizun hutsa da.

Orain bestelako estiloa landu arren, zuen aurreko diskoan mini-LP honetan baino Bap!-en arrasto handiagoa antzeman nuen. Orain, gehiago urruntzen zaretela esango nuke.

Ados nago, baina ñabardura batzuekin. Ideiak antolatzerakoan ez daukagu bidea aurreikusita. Itsasontzira igo ginenean ez genuen portu jakin batera heldu nahi. Bidaia gozatzea da helburua: kamarotea bete, itsasoa egoera onean eta gauza berriak ezagutzeko grina. Osagarri horiek guztiak aldean daramatzagu eta haizearen norabidean jarraitzen dugu. Batzuetan, inoiz atrakatu dugun porturen bat aurkitu izan dugu, baina beste batzuetan lurretik asko urruntzen gara. Ez dago aldez aurreko asmorik.

Estreinako diskoa kaleratu zenutenetik lauzpabost urte pasa dira, eta talde gehiago dituzue. Inoren Ero Ni ez da zuen lehentasuna?

Bai, gure lehentasuna da. Baina gauza bakoitzak bere unea eta tokia dauka. Horrela, guztia politagoa eta erakargarriagoa da, antsietate gabe eta su txikian egina. Nire kasuan, ditudan talde guztiek osotasuna egiten dute.

Zer esanahi dauka palindromoen gaineko zuen zaletasunak?

Ez dakit nondik datorren, baina asko gustatzen zaizkigu hitz eta zenbakien jokoak ordena aldatuz eta emaitzak eraldatuz. Batzutan berdin ikusten dira, ispiluen moduan. Guztiak zehatza dirudi, baina bada ñabardura bat: ezkertia eskuma da, eta alderantziz. Non dago Gronhölm, ametsak hasten diren lekuan, metodoan? Grabatzen ari ginela filma ikusi genuen, izugarri gustatu zitzaigun eta metodoa edozertarako komodin bihurtu zen. Eta ametsa ere bada.