Aldamenean genuen idi parearen gainean hurritz zurietakoa, nahiz urritz makiletarako nahiz akuilutarakoetakoa, erantzita, lore laruz lepo, apain-apain jantzia. Aurrekoan, bakoitzak berrogeina milioi polen ale ekoizten dituztela esaten nizun gerba zintzilikarioz gainezka, dariola, katuileko hego haize aluita sufreztatu eta su-txakurtzeraino. Polen ale hegalaria, hegoaren beroak puztu eta harrotuta urrutira, arrunt urrutira, iritsi daiteke; azpian gaituenona ez den beste esku batek, nahiz lepatzeko aizkora nahiz urritz makila, ederto dantzatuko dituenaren gaiak emango dituen beste hurritz batenganaino. Haizeari muturra erakusten diote honoko hurritz honen lore emeek, adarretan, hanka hemenka, okasiorako propio ireki dituen begi loditxo pinportatuen punttaren punttan. Lorea bera pinportaren gozoan datza, soilik lore-orratz gorri-gorriak haizea hartzera aterata. Haizea haizeago eta lorea harroago, kitzikatuago, gorria goriago, bilintzi-balantzaren zilipurdian uztarriaren gaineko hurritzaren polen pasea loditu eta aleren bat gorriaren biskan itsatsi zain, hego-dantzan jokatzeko egokieran. Erantzita egiteko lan hobea! Ez behintzat loaldian! Gero gerokoak, hostoz ederki jantzita babestu, hazi eta heziko dituen fruituak eta haziak eta bi hurritzen kastako ondorengo hibridoak.
 
Zera izango da gero negua loaldia! Urtea joan, urtea etorri lan kontuzkoenari hel eta buru betetzeko sasoia bai!