Hain justu, iaz Oscar sari glamourosoetara izendatuta egon zen –eta komunikabide guztietan agertu zen– Cobeaga donostiarraren lana da pobreena. Vaya Semanita telebista saioko gidoilari ohiak programa horren hastapenetako aurpegi famatuei eman die protagonismoa, garbitzea atsegin ez duen sheriff baten umorezko sketch ahulean. Gehiegizko keinu jokoak westernaren mundu oparoa aprobetxatu gabe.
Beste bi istorioei ordea barru-barrutik darie Ameriketako paisaia lehorren kutsu bakarti eta berezia: egunez meza eman eta gauez gorputzak zatikatzen dituen predikalaria, oiloekin egindako errituetan hildakoak berpizteko gauza diren amoranteak, buduak kaltetutako familia... Minutu eskasetan giro beltz eta misteriotsua aurkezten digute Dorado eta Berdejok, eta ez dira falta bi izozdun whiskyak, can-cana jotzen duten pianistak eta kapela buruan zaldi gainean paseatzen diren cowboyak.
Hizkuntz jokoa ere originala da: ingelesa, italiera eta gaztelera, istorio bakoitzak bana darabil. Eta baliabide tekniko eta ekonomiko ugari erabiltzeko aukera izan dutela nabaria da. Oro har lan txukuna beraz, nahiz eta pistolaren bat beti geratzen den balarik gabe, eta oraingoan Cobeagari ahaztu zaio kargatzea.