Marjane Satrapi irandarrari bere amak gaztetxoa zenean esan zizkion hitz horiek. Beranduago Persépolis komiki-liburu autobiografikoan jaso zuen amarekin izandako solasaldi hura, bere bizitzako beste hainbat pasarte hunkigarrirekin batera. Jomeiniren 1979ko iraultza islamikoaz ari zitzaion ama. Marjanek bederatzi urte besterik ez zituen orduan, eta errealitateak gain hartzen zion sarri. Dena den, ez zen kikildu, eta ausardiaz egin zion aurre patuari. Komiki honetan, bere bizitza baino, bere gaztaroko Iran erretratatu nahi izan duela dio autoreak. Iraultza islamikoa du hizpide, Iran eta Irak arteko gerra, CIAren esku-hartzea nazioarteko gatazketan, erlijioa, petrolioak gerrateekin duen harremana, atxiloketak, agintarien hipokresia, torturak... eta emakume irandarraren egoera. Familia-egitura, ileko zapia, gona luzeak, sexu harremanak... gai oro jorratzen du Satrapik, ikuspegi kritiko eta sarri ironiko batetik. Baina Persépolis belaunaldi baten erretratua ere bada, askatasun egarriz dagoen gazteriarena. Askatasun horren ikur dira, adibidez, Satrapik oso gustuko zuen Iron Maiden musika taldea, punkiak, debekatutako idazleak eta abar.

Zuri-beltzezko irudiak ez dira bereziki dramatikoak, baina komikiak kontatzen duen istorioa batzuetan hain da gogorra, hizkiak koadro zurien gainean idatzita ere mila sentipen sortzeko gai izango liratekeela.

(Duela bizpahiru aste komikia oinarri duen Persépolis animaziozko filma estreinatu zen Euskal Herriko zinema aretoetan).