Maiatzaren 3 aldera ere irten zen Errumaniatik emakume izena zuen 44 urtetako gizona, emaztea eta bi alaba ondoan. Hara eta hona ibili ziren udan, besteek hitza jaten zutelako, jan ezinik. Marian Mirita behin bakarrik ikusi dut telebistan, soinean zeraman kamisetari sua eman eta kamara baten aurrean kiskaltzen hasi zenean. Irudi ikaragarriak, latzak… irudiak? Laztura handiagoa eragin zidaten emaztearen garrasiek, betirako kolpatu ninduen Marianen beraren gorputz biluziak, bere harridura begiradak, han bakarrik inolako babesik gabe, mugikorrekin argazkia ateratzen zion jendetzaz inguratuta.

Bringmadeleinehome.com bataiatu zuten beranduago Maddie bilatzeko webgunea, komunikazio-arduradun berriaren gomendioz.
Eta bertan salgai, 0,10 librako posterrak, 10eko kamisetak (6,5 umeentzakoak), edo 2ko eskuturreko horiak; eta aldiro-aldiro eguneratutako bloga Gerry's diary, aitak idatzitakoa bailitzan, komunikazio-aholkulariak asmatutako egunkaria. Eta nola dirua eman, PayPal Interneteko sistema segurua erabiliz. Orrialde bikaina, garbia, goxoa; duen orban bakarra Madeleineren begian ageri dena, eta hori ere diseinurako ederto aprobetxatua. Laura Bush, David Beckman eta Aita Santua, besteak beste, mintzatu dira kamara bati begira Maddie etxera eramatearren, baina oraindik Wikipediara baino ez dute bidali.

Etxera itzuli nahi zuen Marian Miritak ere. Baina horretarako behar zituen 400 euroak gainditu ezinezko azken txanpa bilakatu ziren. Duela aste batzuk ospitalean bakarrik hil denean, familiak Errumaniarako bidea hartua zuen. Lerro hauek idazten ari naizela, Alacanteko deposito batean jarraitzen du Marianen gorpuak. Etxerik ezean, etxera itzuli ezinik.

Irudi ikaragarriak, soinu itzelak, istorio interesgarria, gazteleraz hitz egin zezakeen protagonista… bazuen telebistak albiste hau gaia bihurtzeko haina. Baina nik behin bakarrik ikusi dut telebistan Marian Mirita. Kate eta Gerry MacCan-ek bakarrik dakite nik zenbat aldiz ikusi beharko ditudan.