Bisitatzen dut maiz. Kirolak orokorrean nauka harrapatuta, tostako arraunak bereziki. Haurtzaro garaiak fresko, Kontxako estropada genuen urteroko jaia. Sanpedrotan hasten zen girotzen, koadrilen, estropalarien berri izaten genuenean. Oriotarren tostetan beti genuen etxeko norbait, aitaren ilobaren bat izaten zen tartean. Arrantzaleak eta lehorrekoak. Baserrikoak eta kaletarrak. Gaztetan, jarraitu genion usadioari, sanjuandarretan ezagunak genituen. Arroxak eta horiak nituen gogokoenak, horiak etxeko. Estropadaren osteko portuko bilkura, arraunlariak bertatik bertara ikusteko aukera zen bazkalaurre apetitosoena. Eta amnistiaren aldeko pankartek traineruen txopatan berotzen ninduten izugarri. Txalupak etxeko arraunlariz osatuak ziren garaiak. Orain klubak bai baina koadrilarik ez, ekipoak dira nonahitik ekarritako arraunlariz osatuak direnak. Aurten kaia zalez hustu omen dute. Presoen aldeko aldarrikapena debekatu digute. ETBko errealizatzaileak ez du lanik izango pankartak ezkutatzen eta txakurrek bulebarra okupatu dute. Arroxak falta ditut eta gaitzerdi horiek beren hogeita hamaikagarrena etxeratuko balute. Oro ez da berdin Kontxakoan, solidaritatea preso daukaten honetan.