Gizon jauntxo baten harrokeriazko proiektu honi Jainkoak ezetz borobil bat eman zion. Jainkoak ez zuen hizkuntza bakar bat nahi izan. Areago oraindik, Jainkoak ez zuen jauntxo bakar batentzat bizkarrezurra hausteraino menpeko eta morroi izango zirenen gizarte bat. Horregatik Jainkoak hizkuntzak nahastu eta dorregintzan jardun zutenak mundu zabalean zehar sakabanatu zituen. Ipuin honek azaltzen digun gertakizun hau Jainkoaren zigortzat hartu izan dugu. Ba, ez, alajainkoa! Hizkuntza nahaste hura eta mundu zabalean barna gizonok zabaltzea, onespen bat izan zen: oportunitate bat, erronka bat, proiektu ekintza berri bat. Ipuinaren mezua garbia da: izan zaitezte era askotakoak, erabil itzazue hizkuntza mota asko eta elkar uler zaitezte! Ikas ezazue ezberdintasunean elkarrekin bizitzen. Onar ezazue diferentzia eta bakoitzaren berezitasuna eta poztu zaitezte ahalegin horretan. Ez onartu inolako morrontza motarik, hau ez baita da Jainkoaren nahia.
 
Gauden egoeran globalizazio hitza asko entzuten dugu: mundu zabal honetan herritxo bakar bat bezala omen gera, beraz, berriro ere hizkuntza bakar bat erabiltzera behartzen gaituzte, inperio bat gurtzera, bandera bakar bati muxu ematera... eta pulpitutik entzuten aspertu arte esaten digute: una, santa, grande, por la gracia de… eta Babelgo dorretik erantzuten dio horri Jainkoak: “Ez nire izenean behintzat!”.