Diskoko argazkian pupitrean jarrita agertzen zarete. Zein da taldeak emandako ikasgai garrantzitsuena?

Hainbat aldaketa izan ondoren, lotuago gaude. Ikasgai garrantzitsuena estudioko lana izan daiteke; maketa eta diskoa grabatzen asko ikasi dugu.

Nerabezaroan etsi gabe bizirautea bezain zaila da musika talde batek bere burua ezagutzera ematea lortzea?

Arlo bietan zaila da bizirautea, asko borrokatu behar da aurrera egiteko. Musika munduaren egoera zaila da, eta nerabezaroa ere askorentzat oso gogorra da, batez ere bullyingagatik.

Taldea “heldu” dela uste duzue?

Oraindik asko dugu ikasteko, heltzeko bidea luzea da. Besteak beste, jendearengana iristea eta gure musika ahalik eta gehien zabaltzea falta zaigu.

Buruan zenutena ondo gauzatu duzue diskoan? Zer moduzko esperientzia izan da Kazalisekin estudioan aritzea?

Ondo gauzatu dugula uste dugu. Maketarekin ere oso gustura geratu ginen eta ordutik jakin ge nuen egunen batean diskoa grabatu beharrez gero Mikelekin egingo genuela berriro. Esperientzia oso polita eta interesgarria izan da.

Promo orrian stoner gisa deskribatzen zaituztete. “Rock a billy” kantuak halako sonoritatea dauka, baina nik gertuago ikusten zaituztet Dut edo Guzzarden post-hardcoretik...

Egia da gure musikak stoner kutsua duela, baina gure musika hainbat eragin eta estiloren nahasketa da: rock, stoner, post-hardcore, punk, metal...

Nerabezaroa garai oso berezia da zentzu askotan. Zer da zuentzat? Eta hortik zer dauka Itakak?

Nerabezaroa mila eratakoa izan daiteke, nerabe bakoitza mundu bat delako. Gure ustetan aro gogorra da, baina baita polita eta zoroa ere, esperientziak helduarorako prestatzen zaitu-eta. Guk diskoan hori nahi genuen islatu, musikalki ikasten gabiltzala oraindik, eta bide luze eta gogor baten bidez heldutasunera iristeko ahaleginak egiten gabiltzala.