Behin, birritan eta hirutan irakur daitekeen liburua dela. Istorio dentsoa da. Irudi literario bat egin beharko banu, bada, Brooklyngo erokeriak jatordu oparo samar eta atsegina baldin bazen, hau arratsalde erdian hartzen duzun kafe motz baina zaporetsua da; gero afalordura arte aho sabaian gustua uzten dizun kafe hori da liburua, gogoeta ugari egiteko bidea ematen duelako.

Badago, nire ustez, gogoeta oso polit bat zahartzaroari buruz; badago ere gogoeta oso sakon bat idazlearen eta kontatzailearen ofizioari buruz; beste bat krudelkeriari buruz da... eta hainbat eta hainbat irakurketa gehiago onartzen ditu liburu honek

Ahalik eta leialen izatea da literatur lan batek itzultzaileari egiten dion eskakizun handiena. Paul Austerren lan honek baditu bi kontaera molde-edo: bata istorio nagusikoa, eta bestea halako leku atenporal batean kokatzen dena, askoz estilo klasikoagoan idatzia. Badira hor bi istorio, bi hizkuntza molde bezala. Pertsona zahar baten istorioa da. Gela oso soil batean agertzen da, nor den ere ez dakiela; eta nor ote den oroitzeko saioan gela horretan egiten dituen harat-honaten bilduma da kontakizun nagusia. Horregatik deitzen da Bidaiak scriptoriumean zehar. Tratamendu antzeko bat utzi diote gizonari, eta agindutako eginkizunen barruan dago gelan dauden argazki batzuk begiratzea eta eskuizkribu batzuk leitzea. Eta hain zuzen eskuizkribu horietako batean dago beste istorioa.

Brooklyngo erokeriak eleberriarekin bezala, Alberdania argitaletxeak Paul Auster idazle estatubatuarraren azken lana euskaraz kaleratzea lortu du gaztelaniazko, katalanezko, gailegozko eta frantsesezko bertsioekin batera. Bidaiak scriptoriumean zehar izenburuko nobela hau, aurrekoa bezala, Oskar Aranak euskaratu du. Adinean aurrera joandako gizon bati gertatu zaion ezbeharra agertzen da eleberrian. Gizon hori zehaztugabeko eraikin bateko gelan aurkituko du irakurleak, non dagoen eta nor den ez dakiela. Giltzapean ote dago? Ala bizi guztia bertan emana du? Leiho bat du gelak, sareta batek estalia ordea, eta gizonak gogoratzen duenaren arabera, ez du inoiz leihotik kanpora begiratu ahal izan. Bestalde, atea giltzaz itxirik ote dago? Ikertzeke dauzka kontu horiek, hori egiteko unean gogoa beste nonbait duelako beti, haurtzaroko oroimenetan galdua. Enigma asko dauzka argitzeko, eta tratamendua deitzen dioten horrekin pozoitzen ari zaizkiola uste du. Emeki-emeki bere buruaz baliatzeko ahalmena osten ari zaizkiolakoan dago. Bera nor den argitzeko, jasotzen dituen bisitak eta oroimena pizteko baliagarri argazkiak eta izkribu moduko orri mordoa baino ez ditu.