Goizero hartzen dut Berria eta irakurtzen. Ez da kontsumitzen dudan egunkari bakarra, baina bakarra naiz Berria erosten dozena bat egunkari pila aurrean ditudala. Beti leku berean. Eta bakarra izateak egin nau berezia saltzaileak turnoka lanean ari diren denda horretan. Seitik batek soilik egiten dit Buenos dias, besteek Egunon eta bat saiatzen da euskaraz, dakien apurra erakustea maite du. Goizero, beraz, egiten dut Espainiara, Vocentora. Eta goizero geratzen naiz eskelak begiratzen. Berrogeita hamar inguru egunero. Euskaldun dezente, bestela Berrian agertzen ez direnak. Eta astero ezagun pare bat. Lehengo astean Esperanza Chaos Lloret ikusi dut bietan. Iñakiren ama. Urte t'erdi omen zeraman semea ikusi ezinik. Joan da semearen aurretik, seguruenik semearen egoeraz etsita semea hilzorian baina artean bizirik mundua utzi nahiko zukeena. Berriak ekarri dit Arantzazuko Bake zentroaren mezua. Hitz larriak larri dabiltzanen etxetara. Kurtsoak iragartzen ditu, bake bila dabiltzanentzat. Ez du preziorik ematen, bakeak preziorik ez balu bezala. Baina kurtso ordainduak izanen dira, agian debaldetan Iñaki bezalako amen seme-alabentzat bederen, bakea hitz erabilien hori urrunegi dutenentzat. Esperanza zuen izena.