Liburutegietara jotzea eta haietan aurkitutako gerraurreko Argia astekarietan miatzea, iragarkien bila. Ez da lan erraza izan, egia esan behar badut, agertzen ziren iragarkiak astero-astero beti berdinak izaten zirelako, salbuespenak salbuespen. Azkenean, liburua, osatzekotan, salbuespen horiekin osatu behar izan dugu, ez baldin bagenuen iragarki berberez osatu nahi.

Beno, ez da erraza izan ere, iragarki gehiegi ez zelako jartzen, beharbada garai horretan publizitatea ez zelako joera naturala gure merkatalguneen jabeentzako eta gure enpresa-buru txikientzako.

Koldo Izagirrek Euskararen historia tipi bat Donostian liburuan esaten duenez, Argia beraren sorrerak zerikusi zuzena zeukan Tolosan urte batzuk lehenago sortutako Euskal Esnaleak elkartearekin. Horren arrimura sortutakoa dugu Argia, beraz, abertzaletasunetik oso gertu zegoen astekaria. Garai hartan -1921. urtean- sortzen ari zen euskal abertzaletasun horrek ulertu zuen euskara indartzeko, tresna egokia izan zitekeela geure hizkuntza berez erdalduna zen esparrura ekartzea; hain zuzen, hirira, Boulevard ingurura eta Donostiaren zentrora. Modernitatea erdaraz zetorren gurera, eta orduko abertzaleen zeregina, nolabait, euskara urbanizatzea izan zen.