Kultur eta euskalgintzako militantziaz eta borondatezko lanaz ez naiz ni ezer deskubritzen hasiko, eta are gutxiago besterik gabe, gutxiesten. Errespetu eta miresmen gehixeago diet hor zintzo aritu eta emaitzak erakutsi dituztenei. Besteak beste, sentitu dut, eta aitortzen dut zenbaitzuon ibiliaren oinarrian beste batzuen lan militantea ere badagoela. Bihoa lehenbizi aitortza hori. Karaktere gutxi dauzkadanez, muinera: nork dauka gaur eguneko gizartean militantzia lana -inplikazioa, konpromisoa, borondatezko lana...- egiteko aukera erreala: teilatu baten mailegutan bakarrik hilean 600 eurotik gora behar dituen gazteak? Halako elkarteetan autonomo kontratua eta 15.000-18.000 euro (gordin) jasotzen dituenak? Edo oraindik okerrago dabilenak? Erantzuna da nahi duenak beti aurkitzen duela modua. Baina moduak eta moduak daude: 35/45 sumariokoa izatea da ederrena: astean 35 ordu eta urtean 40.000-45.000 euro fijo -familian bietako batek behintzat-. Ze, ezagutzen ditut euskalgintzan urtean zazpi kilotik gora jaso, eta erdirik jaso ez eta ordu gehixeago sartzen ari direnei kontu eske ibili berriak. Proiektuetaz eta inplikazioaz hitz egitea oso polita da, eta asko janzten du. Eta dirutaz... baina, dirua garrantzitsua al da ba? Egia da, dirua, beharrik ez duenarentzat, igoal ez da garrantzitsua.