1- Askotariko sentimenduak pilatu zaizkit aurten: finalean aritzearen ohorea eta gozamena, ohorea eta sufrimendua, lekukoa oholtzan bertan ematearen poza, nik neronek saio ona egin nahia, ez egitearen ikara, egin ahal izatearen grina... Gehitxo akaso. Abantaila batekin ordea: sentimendu horiek guztiak, ez ditut elkarrekiko kontraesanean bizi.

2 - Zain. Itxaropenez. Finalean zuzenean sartzeak baditu alderdi makur batzuk ere: kosta egiten zaizu zure burua han aurreikustea. Bestalde, bai hedabideek eta bai kalean jendeak, behin eta berriz galdetzen dizu finalari buruz. Eta nahi ez duzula ere, ito samarrik aurkitzen zara.

3 - Nirea egitera. Hau izango dut azken txapelketa, ondo bidez. Baina egun-pasa ez naiteke joan. Zor diet ahalegina nire buruari, bertsozaleei, eta lehiakideei. Aurten, poz hartuko dut lagunen batek irabazten badu. Eta nik saio ona egin badut, ez da nik adina gozatuko duenik azken buruz burukoan. Datozen urteetarako atarikotzat hartuko nuke.

1 - Txapelketa, besteak beste, bertsokerari estualdi bat emateko aukera da. Astebururoko geratu gabeko martxan ez dugu tarterik hartzen egiten ari garena eta egin nahi duguna perspektiba pittin batekin ikusteko, zer, nola eta zergatik. Txapelketak horretara jarrarazten gaitu: eduki, forma, hizkuntza eta abar aztertu eta fintzera.

2 - 2005eko urtarrilean dagoeneko lehenengo gaia jarri ziguten Txapelketaz.
Oso presente egon da kontua urte guztian. Burrunba itzela Txapelketa artean hasi ez-eta. Behin hasiz gero, urak bere onera egin du. Badoa badoa... eta oso ondo doa.

3 - Bakoitzak izaten ditu bere buruarekiko erronkak, publikoarekikoak ez ezik. Norberarekikoak betez gero, bestea ere betetzen da normalean. Biak bat. Beraz, publikoa gozarazteko, neurekikoak egitera joan nahi dut: Bertsoera biluzia eta betea; eta errealitatetik eta nigandik hurbil kantatu.

1 - Txapelketa bere lehen zentzuan beti da jokoa, lehia nahi bada. Nik joko bezala bizi dut, eta lehia hitzak, lehia ekonomikoa ez den arte, ez du ezer itsusitik niretzat. Beti izan naiz zalea, eta uste dut edozein delarik ere emaitza nire emaitzaren zati handi bat horri zor diodala. Ez dira txapela, finala, edo puntuak bakarrik jokatzen, zerbait gehiago ere bada bertsoaren jokoa.

2 - Oso ongi, ez naiz kexatzen ahal. Nik kantatu dudan saioetan hiruetan plaza ederra zegoen eta horrek asko lagundu dit. Nire lanari dagokionez, ez dakit zer esan, ez dut ia hitzik. Oraindik labe barruan bezala nago, dena beroan bizi dut eta ez dut ahalik distantzia hartu eta hotzean aztertzeko.

3 - Finalerako ez dut inongo estrategia, edo egin beharren kalkulurik, ez partikulazki halako ez dakit zer egin nahirik ere.
Ez noa konkretuki ezer egitera, ez egitera ere ez noan bezala.
Nahiko nuke tabladutik jaitsi, pentsatzen jarri, eta nire buruari esatea: "ezin nezakeen gehiago egin".