Bertsolari Txapelketak inoiz askatzerik izango ez duen korapiloak, epaitze sistemak, nire bi hitz ere jasango ditu. Epaileei buruz bai, asko hitz egingo da, baina, epai-irizpideei buruz agian hainbeste ez, eta hor dago kakoa. Epai irizpideetako sarrerak horrela dio: "Bertsolaritza garaian garaiko gizarte ereduei lotua egon izan da lehen eta orain, eta gizartea aldatu den bezala bertsogintza bera ere aldatu egin da eta baita ulertzeko modua ere". Konforme, baina, sententzia inpertsonalek ez dute balio. Ez dute balio, gizartea ez delako bere kasa aldatzen, bertsolaritza ere ez delako bere kasa aldatzen, eta bertsoa ulertzeko modua -adituen belarriek ulertzeko modua, behintzat- are eta gutxiago aldatzen delako bere kasa. Bertsolaritza komunikazio estrategia terminotan ulertzea pertsona jakin baten azterketaren tesia da, eta tesi hori dago gaur egungo epai irizpideen oinarrian. Gaur bertsolaritza ulertzeko dagoen diskurtso osoa gizarte aldaketen izenean bentilatuta bi oker egiten dira: bat, bertsolaritzaren ikuspegi jakin bat neutraltasunera eramatea, eta horren gainean antolatzea bertsolaritzaren ekintza sozial eta mediatikorik handiena; eta bestea, ekarpen teoriko berria eta emankorra egin duenari bererik ez aitortzea. Ikuspegiak ikuspegi, bakoitzari berea.