Eider Rodriguez: «Suizidioari jende guztiak zergatia bilatzen dio»

Zure lehenengo liburuari egindako kritiketan aipatu zen zer kontatu baino gehiago nola kontatu zela zure kezka. Ipuinean ez dirudi horrela denik.

Biak orekatzen saiatu naiz. Ahalegindu naizmorala ez sartzen eta katekesia baztertzen. Elkarrizketa luze bat egin nahi nuen: protagonistek beraiek deskribatu behar zuten beraien burua eta narratzailea ahalik eta urrutien mantenduta lortzen da hori.

Zertaz hitz egin nahi zenuen?

Ezinegonaz, ezinegon existentzialaz. Bestea, suizidoa, metodoa besterik ez da. Ez dakit udarako oso aproposa den gaia...

Baina, ironia handiarekin landu duzu...

Horretan saiatu naiz. Egia esatea nahi baduzu, askotan galdetzen didate gai tristeetaz zergatik idazten dudan. Baina iruditzen zait ez dagoela bizitza bera baino gai gogorragorik, hain absurdua da! Edozein unetan harlauza bat eror dakizuke buru gainera, eta akabo.

Elkarrizketa formatoak erraztu egiten du honelako gaiak lantzea?

Suizidioarekin gauza bat gertatzen da: jende guztiak zergatia bilatzen duela. Eta elkarrizketa erabili izan ez banu, narratzailea derrigortuta legoke suizidatzera doan horren motiboak azaltzera. Ez nuen horrelakorik egin nahi. Irakurleari uzten diot hori.

Oso ezagunak ez diren xehetasunak ere ematen dituzu. Nondik atera dituzu?

Zerbait kuriosoa aurkitzen dudanean, gordetzeko joera dut. Suizidioari buruzko gauzatxo batzuk gordeta nituen. Suizidoaren gaia erakargarria iruditzen zait. Herrialde batzuetan, Japonian-eta, kulturaren parte da, ez du gaixotasunarekin harremanik, eta hori ondo dago.

Pertsonaia emakumea da, zure ipuin askotan bezala.

Emakumea da bai, baina besterik gabe. Askotan galdetzen didate zergatik diren nire pertsonaia gehienak emakumeak, baina Harkaitz Canori ez diote galdetzen zergatik diren bere pertsonaia gehienak gizonak.

Eta emakume honen ezinegona dago ipuinaren azpian...

Bai, kezka existentziala edo.

Hau bere bizitzan har dezakeen erabaki bakarra dela dirudi.

Bai, baina ez dut gehiegi azaldu nahi. Nahiago dut norberak zentzua bilatu diezaion ipuinari.
Eta zuk zein zentzu eman nahi izan diozu?
Ipuinaren hasieran dagoen Charles Baudelaire-en adierazpena Les fleurs du mal liburutik ateratakoa da eta heriotzari egiten dio erreferentzia. Nik liburu horrek duen estetika nahi nuen jaso: itsusiaren ederra nahi nuen islatu. Horregatik gaia egokia iruditzen zitzaidan.