Gure mundua gero zahartzenago dela ikusteak, batzutan arrabia hazten digu, ereduak, bizimoldeak, zerbitzuak, denak haientzat osatuak direlako. Eta, ez da segur hutsetik jezartzen gaurkoan jasaten dugun balore kontserbatzaleen tupina-estaliaren zamaren itzulera. Zaharrek gazteen burumuinak garaizegi motel arazten dituzte eta gehienetan pairatzen duten gaizkizateaz ondoko belaunaldiak kutsatzen dituzte. Erreus eta zainetan dabilen jendarte batean ihardutera behartuak gara.
Baina, beste aldetik, ez dezagun ahantz hainbat eta hainbat familia aitatxi edo amatxiren xahartasunaren diruari esker aitzina doazela: hogeita hamar urte loriosetan eraman zuten beren langile ekina. Erretretak alabaina ez dira miresgarriak, hargatik langabezi edo soldata sozialak baino gorago dira anitzetan. Hala ere, zahar parrasta bat begimen daiteke karrika hegietan eske, hilabete bukaerak borobiltzearren.
Halatan, egun izugarri beroak datozela, zain eta arta ditzagun gure xaharrak, 2003ko kanikula gainditu ahal izan baldin bazuten behintzat, eros ditzagula ur botoilak, zapi hezeak, brumagileak eta soto hotzen freskuran atxik ditzagula.
Sotoetan ura baizik ez dezatela edan, ardorik ez.