Argitaratutako disko bakoitzak, begibistakoa denez, izenburu bat du. Baina zergatik hori eta ez beste bat?

Nitasuna hautsi zelako. Hautsi zelako norberari buruzko intuizio erromantikoa. Jada ez zen ni nintzena, baizik eta hi hintzena. Eta orduan hautsi behar da anphora.

Zenbait metro koadroen errege absolutista izango nintzateke. Hor pago batzuk eta disko onak jarriko nituzke, Bob Marley ekarriko nuke zeru altutik kontzertu bat eskaintzeko...

Ez zuen ematen posible gauzak hain gutxi aldatzea. Gauzak asko aldatu dira, baina gure pertzepzioa batere ez. Eta batez ere zenbait areriorena.

Nire lagun baten aitona joan zen botikara Lekeition eta eskatu zuen: "Me da algo para el corazón quemao?". Hortik dator.

Gehiena utziko nuke, nahiz festa gaua oso inportantea den. Bitxia da hurrengo goizarena, zeren pentsatzen jarrita, ze gauza gutxi egiten diren hurrengo goizean mantentzeko modukoak...

Kantuak nik egiten ditut, inportantea da hori esatea. Ez bainaiz aise sentitzen norbait ordezkatzen ari naizelakoan. Baina beti dut gogoan entzule bat, eta euskalduna da.
Disko honek badu lotura bat "Egunkaria"ren itxierarekin. Eta "Kantuok jartzen ditut", hau da, nire apurra jartzen dut.