Defizit publikoak estatu baten diru sarrerekin konparatuz egiten den gehiegizko gastu publikoa islatzen du. Zero defizitaren aurkakoa da, aurrekontuen orekaren aurkakoa alegia. Defizit publikoa Barne Produktu Gordinarekin (BPG) portzentajean neurtzen da, eta adierazle ekonomikoen artean garrantzia handienekoa da, inflazioaren igoeran eragina duen lehena baita. Defizit publikoa Europako Batasunean sartzeko zorrotz zaintzen egiten den irizpideetariko bat da. Europako Batasunaren barneko herrialdeek BPGren gaineko %3ko defizit publikoa ez gainditzeko konpromisoa hartua dute. Gobernuek defizit publikoari aurre egiteko modu ezberdinak dituzte: zor publikoaren bidez saihestea (letrak, bonuak eta obligazioak). Zorraren igorpenaren berehalako ondorioa diruaren prezioaren igoera da, eta beraz, inflazioarena. Diru sarrerek gora egin dezakete, baina ez da oso neurri popularra; izan ere, zergen igoera dakar eta beraz, familiak dirua inbertsio eta kontsumoan erabiltzeko duen gaitasuna lermatzen du.
Azkenik gastuak murriztu ditzakete, nahiz eta ez den baliabiderik ohikoena; izan ere, popularrak ez diren erabakiak hartzera behartzen du gobernua: funtzionarioen soldata jaistea, gizarte laguntzak murriztea edo azpiegituretan inbertsioak gutxitzea esaterako.