Austriako Vienan has zitekeen istorioa dela esanez, oso musikazaleak baitira hiri horretan. Maite dudan hiria da Viena. Duela urte asko denboraldi bat eman nuen bertan, eta liluraturik geratu nintzen: hango lorategiak, hango parkeak, hango jauregiak, hango museoak, hango tabernak! Gogoratzen naizenez, hiriko parkeetan orkestra txikiren bat edo beste aritzen zen jo eta jo, baltsean. Egia ere bada umeek eta atzerritarrek soilik egiten zutela dantza, inozentziaren ausardiak emandako hegalez. Nolanahi ere, «Itzarri nahi ez zuen printzesa» liburua baltse bat da, dantza arin eta alaia, dantza jostalaria hasieratik bukaeraraino.

Baltsea, maitasunaren ateak irekitzen dituen mugimendua da, eta «Itzarri nahi ez zuen printzesa» maitasun istorio bat, Joanes eta Justinaren istorioa, mende eta mendeetan kontatu izan diren istorioak bereganatu eta laburbiltzen dituen istorioa. Nik, egia esan, maitasun istorio bat kontatu nahi nuen. Maitasun istorio aspaldikoa, baina gaur egun ere baliagarri izan zitekeena.

Justina Joanesekin maitemindurik dago, eta Joanes Justinarekin, baina ez da horretaz jabetzen ahalik eta Justina bere begien aurrean printzesa eginik -hau da, printzesaz mozorroturik- ikusten duen artean. Gizonezkoak ez baitu emakumea maite bere bihotzeko errepresentazioan printzesa bat ikusten duelako, baizik eta kanpoko begiz printzesa ikusten duelako.