Ura dakar ihiak. Hortxe, ura erruz den tokietan bizi eta oparo ugaltzen bai da ihia. Errio bazterretan, padura gero eta urriagoetan, buztin lur xarmangarrietan eta antzeko tokietan, elkarren babesean, ihitzetan, topatuko duzu ihia. Landare guztiek bezala, bizi den tokiaren ezaugarriak adierazten dizkigu, bizitzeko beharrezko duen ura badela, adibidez, ihiak. Ur horrexek nekazaritzarako lur zaila dela dio, eta baserritarrak ez du ihia maite.
Helduen gorrotagarri, zaharrengandik bereizi beharreko garai hartan, umetan, ihia maite genuen. Ihitza toki baketsua izan ohi zen jolaserako lehenik, alberdaniarako gero. Ihi txorten luze bat hartu eta bere muttur txorrotxean barrena basabitxiloreak sartuz eskumuturrekoak eta lepokoak egiten genituen, ondoren etorriko ziren jokoen ongi-etorri opari hawaiar gisa.
Heldu ezin edo nahi ezarena izango da: ihia ezin gorrota. Beti bere aldeko arrazoien bila. Arrebak erakutsi berria dit ihiaren erabilera berri bat: garatxoak kentzeko txorten borobiltxoa zartatu eta barruko belaki zuriaz garatxoa igurtzi, egun gutxi barru desagertzen omen da. Landare mintegian topatua dut bigarren bat: "Espiral" izena duen ihi barietate berri bat; betikotasuna adierazten duen espiral forma hartua dute ihi batzuk eta azkar merkaturatu ere azkarren batek... Etxean dut orain ihitza, betirako...