Gaurko gazteek luzeegia daramatela... Buru-soil gelditu nahi ez dutenentzat badirala osagaiak... Ilea dala eta nahiko hitz egiten da. Ilea, buruko alfonbra. Kuxkurra, leuna, bihurria, era askotakoa. Kolorez ere beltza, gaztaiña, gorria, urrezkoa... Batzuen ilea sendoa da eta indartsuki itsasten dira bere sustraiak buru azalean. Baiña beste batzuena koipetsuegia edo lehorregia dalako banaka banaka erortzen da eta burua leun, disdiratsu, labankor gelditzen zaie. Ilea euki nahi eta ezin! Alboetan eta atzean ugari eta tinkoa dute; gaiñekoa joan zan. Lanak izaten dituzte buru gaina alboko ileekin estaltzeko: luzatzen utzi behar dira lehenik; gero ondo, kontuz orraztu. Eta haize eguna gertatuko balitz, alferrikoak izaten dira ardura hoiek denak. Zenbat bider esan ote dute amorratuta: "Propagandako ile-botika guztiak ezertarako ez dute balio". (...) Buru-soil gelditzen ari diranak zaitu nahi eta ezin dutelako. Luzea daramatenak pakean bizi nahi dutelako eta ez zaielako uzten. Motzaren maitaleak "tximak" ikusiaz isildu ezin direlako... Aita-semeen arteko tema da. Ile-motzaille adindunak gurasoen alde doaz hontan. Emakumeek burutsuago jokatzen dute: atzo gorri, gaur beltz, bihar koleta, erenegun kuxkurtuta. Eta nork zer esan diezaieke? (1972-VI-04)