Ezkutukoak azaltzen diren sasoiaren atarian gara. Udazkena. Egunak moztu eta termometroak beheiti abiatu dira. Neguzaleei pozezko zorabioa datorkie. Berozaleei berriz alarma pizten zaie. Hauek negua nola igaro kalkulatzen ari dira: erreserbak sustraietan eta azalpean pilatu, begiak ezkata potoloz babestu, izoztu daitezkeen hostoak bota eta abar.
Hostoak botatze honek azaleratzen du landareen ezkutuko izaera. Urtean zehar nagusi izan den kolore berdea ematen duen klorofilarekin batera beste pigmentu ugari aritu dira ezkutuan landarearentzako jo eta ke lanean. Erreserbak gizentze aldera, klorofila berde hori erretiratzen du lehenengo, eta orduan ikusi ahal ditugu udazkena paisaiaren zorabioaren urtesasoia bilakatzen duten azpiko pigmentuok: gorriak, marroiak, horiak, laru eta beilegiak, moreak, eta abar.
Kolore aldaketa ez da ordea espezie bereko landare denetan batera ematen. Bata bestearen ondoan egonagatik batzuk azkarrago janzten dute udazken mozorroa. Beldurtiagoa, berekoiagoa, alaiagoa, eroxeagoa, pitzatua edo tximistak jotakoa, landare bakoitza oso berea da, gure moduan. Eta guri moduan, berekoikeria hori azaltzen udazkeneko hego haizeak bapo laguntzen die